- Verscheidenheid aan bladeren, bloemen en vruchten in de oliehoudende weiden
- Wanneer er geen opbrengst is
Bijna alle soorten olijfwilgen produceren fruit van hun bloemen. Sommige zijn niet eetbaar, maar ook niet giftig. Andere zijn eetbaar en worden vanwege hun hoge vitamine C-gehalte niet alleen door vogels gewaardeerd.

Het geslacht oleasters (Elaeagnus) bestaat uit een groot aantal soorten die verschillen in blad- en bloemkleur, bloeitijd en vruchtvorming. Dus je zult z. De vruchten van de wintergroene olijfboom (Eleagnus ebbingei) worden bijvoorbeeld zelden gezien op onze breedtegraden vanwege hun late bloeiperiode. Bovendien zijn ze niet eetbaar.
Andere oleastersoorten worden niet alleen als sierboom gekweekt, maar ook als nuttige plant in streken met milde winters vanwege hun vruchtopbrengst. Vooral de bessen van de volgende Elaeagnus-soorten zijn geschikt voor consumptie en worden vaak verwerkt tot gelei en jam:
- Rijkbloeiende oleaster (Elaeagnus multiflora),
- koraal oleaster (Elaeagnus umbellata),
- Smalbladige oleaster (Elaeagnus angustifolia).
Verscheidenheid aan bladeren, bloemen en vruchten in de oliehoudende weiden
De verschillende oleasters verschillen vooral in hun bladeren. Er zijn talloze tinten vertegenwoordigd, van donkergroen tot geelgroen. De bloemen van de oleaster zijn meestal wit, hebben een aangename geur en zijn populair bij bijen vanwege hun zoete nectar. Sommige Elaeagnus-soorten worden alleen in siertuinen aangeplant voor hun siervruchten. De bessen variëren ook in kleur, variërend van felrood tot roodbruin. Ze zijn klein, rond of ovaal.
Wanneer er geen opbrengst is
Kortom, het klimaat in veel gebieden van Midden-Europa is niet warm genoeg voor het rijpen van de oleasterfruit. Het gebrek aan fruit kan ook andere oorzaken hebben. Veel oleastersoorten zijn zelfvruchtbaar, maar je kunt ook een zelfsteriel exemplaar krijgen. Bij een tweede plant zou bemesting echter meestal moeten werken.
tips
De andere fruitbomen profiteren van de nabijheid van de olijfgaard, er wordt een hogere opbrengst bij waargenomen. Dit komt door het vermogen van de wilg om atmosferische stikstof in zijn wortels om te zetten en op deze manier zijn eigen mest te produceren.