De Mühlenbeckia wordt beschouwd als vrij gemakkelijk te verzorgen en relatief weinig veeleisend. Omdat het ook niet giftig is, is het ook geschikt voor gezinstuinen. Het effect van het eten van grote hoeveelheden bessen is echter onbekend.
De Mühlenbeckia wordt als niet-toxisch beschouwd
De mooie bessen van de Mühlenbeckia komen niet altijd overal voor. Als kamerplant bloeit hij maar heel zelden en geeft dan natuurlijk geen vrucht. In de tuin is dat echter anders. Afhankelijk van de variëteit ontwikkelen zich in de herfst witte tot roodachtige of zwarte bessen uit de kleine, bijna onopvallende bloemen.
Hoe bloeit mijn Mühlenbeckia volgend jaar?
De Mühlenbeckia, ook wel draadheester genoemd, komt uit Nieuw-Zeeland, Australië, Nieuw-Guinea, Midden- en Zuid-Amerika. De zwartvruchtige draadstruik (Mühlenbeckia axillaris) komt uit Nieuw-Zeeland en is navenant robuust. Hij moet in de winter minimaal afkoelen, zodat hij dan weer klaar is om te bloeien.
De Mühlenbeckia complexa (witvruchtige draadheester) verdraagt daarentegen slechts weinig vorst. Om volgend jaar weer te bloeien, dient hij vorstvrij te overwinteren. Bij beide soorten mag de kluit ook in de winter niet uitdrogen. Geef de planten daarom regelmatig een beetje water, alleen buiten op vorstvrije dagen. Meststof is in de winter niet nodig, maar schadelijk.
De essentie in het kort:
- wordt als niet-toxisch beschouwd
- Bessen mogen niet worden gegeten
- Uit voorzorg voorkomen dat kinderen eten
tips
Hoewel de Mühlenbeckia over het algemeen als niet-toxisch wordt beschouwd, moet u voorkomen dat uw kinderen de bessen in hun mond stoppen. Er is te weinig kennis over de gevolgen van het eten van deze vruchten.