De Stevia-plant komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en wordt biologisch correct Stevia rebaudiana Bertoni genoemd. Alleen deze planten vormen de zoet smakende stevioside, een caloriearme zoetstof, in hun bladeren.

Stevia - de warmteminnende Zuid-Amerikaan

Stevia komt in het wild voor op de plateaus van Paraguay, Argentinië en Brazilië. Hier heerst een halfvochtig klimaat, dat wordt gekenmerkt door veel neerslag. De milde temperaturen komen zelden onder de twintig graden Celsius. De bodems in deze regio zijn licht zuur, kleiachtig, zanderig en daardoor goed gedraineerd. Ze worden als bijna steriel beschouwd vanwege hun lage gehalte aan voedingsstoffen. Stevia heeft zich perfect aangepast aan deze omstandigheden en ontwikkelt in zijn natuurlijke vorm bossige scheuten tot een meter hoog.

Zuinige vaste plant

Omdat de takken van de stevia bijna onvertakt groeien, heeft de plant veel licht nodig om het blad te ontwikkelen, maar nauwelijks voedingsstoffen. Afhankelijk van het klimaat gedijt het honingblad in zijn natuurlijke huis als een groenblijvende plant of laat het zijn bladeren vallen bij lagere temperaturen. De stevia trekt dan zijn levenskracht terug in de uitgebreide onderstam en ontspruit bij hogere temperaturen fris en groen. De belangrijkste bloeitijd van het honingblad valt in de late herfst. De wind, die bijna altijd overheerst op de plateaus, voert het stuifmeel van de ene bloem naar de andere.

Herontdekt door de Europeanen

De Zwitserse natuuronderzoeker Moisés Giacomo "Santiago" Bertoni was de eerste Europeaan die in het grensgebied met Brazilië het honingblad tegenkwam. Aanvankelijk vermoedde hij dat het zoete blad een voorheen onbekende Eupatorium-soort was vanwege de gelijkenis met de waternarcis die in Europa voorkomt. Pas aan het begin van de 20e eeuw werd Stevia correct geclassificeerd en kreeg het zijn Latijnse plantnaam ter ere van Bertoni.

Locals waarderen stevia al zolang als iemand zich kan herinneren

Stevia is erg populair bij de inheemse bevolking van Zuid-Amerika. Zelfs vandaag de dag gebruiken mensen in Zuid-Amerika de plant als een zeer effectief natuurlijk medicijn en om matethee te zoeten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen suiker schaars was, werd zoete kool voor het eerst uitgeprobeerd als suikervervanger in Engeland. Sinds 11 november 2011 is stevia ook toegestaan als levensmiddelenadditief in de EU en wordt het gebruikt in voedingsmiddelen met een laag suikergehalte.

tips en trucs

Je kunt verse steviabladeren, een stevia-extract of steviapoeder gebruiken om eten en drinken te zoeten. Al deze zoetstoffen kun je zelf maken van de bladeren van de plant.

Categorie:

Moestuin