Wijngaardperziken, vaak "bloedperziken" genoemd vanwege hun opvallende rode fruit, worden sinds de 16e eeuw verbouwd, voornamelijk op de steile hellingen van de Beneden-Moezel, maar ook in andere wijnbouwgebieden.

De herontdekking van de wijngaardperzik

De kleinfruitige wijngaardperziken maken al eeuwenlang deel uit van het landschap van veel Duitse wijnbouwgebieden. Naast de bloedperziken, die zich kenmerken door een rode schil en rood vruchtvlees, zijn er ook wit- en roodvezelige varianten. De teelt van deze gespecialiseerde perzikvariëteiten nam echter rond het midden van de 20e eeuw sterk af, maar is de laatste jaren nieuw leven ingeblazen om redenen van landschapsbehoud.

Wijngaardperziken hebben veel warmte nodig

Door eeuwen van fokken, de inheemse wijngaard perziken zoals B. de rode wijngaardperzik aangepast aan de typische klimatologische omstandigheden van de wijnbouwgebieden. Om deze reden zal zo'n perzik alleen gedijen in een wijnbouwgebied. wijngaard perziken

  • veel zon nodig
  • zijn extreem warm
  • en hebben een beschutte plek nodig.

De bloemen van deze perziksoort verschijnen heel vroeg: de felroze tot donkerroze bloemen gaan al half maart open. Tegelijkertijd zijn ze erg vorstgevoelig en vriezen ze dood tijdens nachtvorst. In tegenstelling tot het vroege begin van de bloei, rijpen de vruchten erg laat: wijngaardperziken zijn meestal op zijn vroegst in september klaar voor consumptie - sommige soorten zelfs later. Dit is de reden waarom deze perzik niet rijpt op meer noordelijke locaties.

Krachtige, relatief kleine boom

Wijngaardperzikbomen zijn sterk, maar worden niet erg groot. In ruil daarvoor ontwikkelen ze zeer fijne vertakkingen en een groot aantal bloemen en dus vruchten. De perzik is zelfbestuivend. Afhankelijk van de variëteit zijn de kleine tot middelgrote vruchten groen tot felrood wanneer ze rijp zijn. Hun schaal is erg stevig en bedekt met dichte haren. Het vruchtvlees is ook stevig. De perziken zijn aromatisch, maar beduidend minder zoet dan van andere perziken bekend is. Wijngaardperziken zijn geschikt voor verse consumptie (eerst de schil verwijderen!), maar vooral voor de bereiding van compote, jam, fruitbrandewijn of likeur.

Wijngaardperzik heeft lichte grond nodig

Deze perziksoort gedijt alleen op lichte, losse grond. Lössgronden of zandgronden doordrenkt met humus zijn perfect voor de teelt. Zware, leemachtige gronden zijn minder geschikt. Wijngaardperziken hebben een zeer hoge behoefte aan voedingsstoffen, vooral stikstof. Alleen jaarlijkse enten worden geplant, omdat oudere jonge bomen niet voldoende ontkiemen of wortels ontwikkelen.

tips en trucs

Vlak voor de perzikoogst moet je de boom laten "dorsten", d.w.z. H. watergift verminderen. Te veel water op dit punt zal het fruit en dus de smaak verdunnen.

Categorie:

Bomen