De zwarte nachtschade (bot. Solanum nigrum) komt oorspronkelijk uit Zuid-Europa, maar is tegenwoordig in heel Europa en vele andere delen van de wereld te vinden. Het kruid wordt als giftig beschouwd voor mens en dier. De toxiciteit is echter controversieel.
Consumptie van zwarte nachtschadebessen wordt afgeraden
Hoe giftig is zwarte nachtschade?
Zwarte nachtschade bevat alkaloïden, tannines, solanine en enkele andere stoffen. Andere nachtschadeplanten, zoals onrijpe tomaten of aardappelen, bevatten het giftige solanine. Rijpe tomaten daarentegen zijn heerlijk. De rijpe bessen (zonder zaden!) van de zwarte nachtschade worden in sommige gebieden ook gegeten, maar dit is niet aan te raden.
In de landbouw wordt dringend gewaarschuwd voor de zwarte nachtschade. Als het op het veld tussen de veevoedergewassen groeit, kunnen het fruit en het onkruid in het kuilvoer terechtkomen en in het ergste geval dodelijke gevolgen hebben. De dood treedt meestal op door verlamming van de luchtwegen. Symptomen van vergiftiging zijn slaperigheid, angst, hartfalen en kortademigheid.
Waar groeit zwarte nachtschade?
De zwarte nachtschade groeit graag op braakliggende terreinen en puinhopen, maar ook op veldranden en bermen. Na de bloei ontwikkelt het kleine zwarte vruchten. Deze zijn ongeveer zo groot als erwten. De zaden die ze bevatten blijven jarenlang levensvatbaar in de grond.
De essentie in het kort:
- Toxiciteit betwist, maar consumptie wordt afgeraden
- bevat alkaloïden
- wordt meestal als giftig voor mens en dier beschouwd, vooral als het onrijp is
- werd vroeger als medicijn gebruikt
- dodelijk bij overdosering!
- Symptomen van vergiftiging: slaperigheid, rood hoofd, angst, hartfalen, kortademigheid, bewusteloosheid, in het ergste geval overlijden door ademhalingsverlamming
tips
Het gebruik van zwarte nachtschade wordt sterk afgeraden en mag ook niet in een moestuin worden geplant.