Op onze breedtegraden laten de groenblijvende olieachtige soorten alleen hun bladeren niet vallen in de milde winters. Bij strenge vorst valt het donkergroene blad van de sierbomen af; de struik zal echter in het voorjaar weer uitlopen.
De Elaeagnus ebbingei is winterhard, maar verliest in de winter vaak zijn blad in koude streken
Oleasters (Elaeagnus) zijn een plantengeslacht met meer dan 40 soorten uit de oleasterfamilie. De veelal struikachtige sierboom is robuust, makkelijk te verzorgen en verdraagt snoei. De heesters zijn zowel geschikt voor solitaire en groepsbeplanting als voor het houden in kuipen. Sommige Elaeagnus-soorten kunnen goed worden gekweekt in haagplanten of decoratieve hoge stengels.
Oleaster soorten
De meeste olijfwilgensoorten vinden hun oorsprong in Azië en hebben, afhankelijk van de soort, verschillende graden van vorsthardheid. Ze verschillen ook in groeihoogte, bladkleur en bloeitijd. Sommige olijfbomen hebben doornen aan hun takken. Veel oleastersoorten produceren vruchten die eetbaar zijn. De oleasters zijn voor het grootste deel loofbomen, b.v. B.
- Smalbladige oleaster (Elaeagnus angustifolia),
- Elaeagnus commutata,
- Eetbare wilg (Elaeagnus multiflora), ook bekend als rijkbloemige wilg of Japanse wilg.
- Koraalwilg (Elaeagnus umbellata), ook wel parasolwilg of parasolwilg genoemd.
Groenblijvende oleaster soorten
Wintergroene olieachtige wilg (Elaeagnus ebbingei) en doornige olieachtige wilg (Elaeagnus pungens) zijn de meest voorkomende groenblijvende sierbomen in dit land. De Elaeagnus ebbingei heeft een opgaande groeiwijze, terwijl de Elaeagnus pungens breed groeit. Beide soorten worden met ongeveer 2-2,5 m niet erg hoog en hebben elliptische, langwerpige bladeren die bovenaan glanzend donkergroen zijn.
Onderhoud van groenblijvende oleasters
Hoewel de wintergroene Elaeagnus-soorten voldoende vorstbestendig zijn, behouden ze hun blad alleen tijdens milde winters. In streng bos valt het gebladerte af, maar pas in het voorjaar weer uit. De oudere planten verdragen de vorst beter dan de jongere. Deze moeten in eerste instantie winterbescherming krijgen tijdens langdurige koude perioden.
Een beschutte standplaats in de zon of halfschaduw is een pré. Droge grond wordt goed verdragen door de olijfbomen, maar wateroverlast moet worden vermeden. Regelmatige maaimaatregelen en meststoffen zijn niet nodig.
tips
De late bloeiperiode (tussen september en december) van de groenblijvende oleastersoort maakt ze een waardevolle voedselbron voor insecten, maar is ook de reden waarom de vruchten in dit land meestal niet rijpen.