Doornen op loofbomen zijn zeldzaam, maar komen vooral voor op wilde vruchten en op de inheemse hulst (Ilex aquifolium). De versterking dient ter verdediging tegen mogelijke roofdieren, dus het heeft een biologische betekenis.
De Amerikaanse sprinkhaan draagt interessante doornen
Loofbomen met doornen - een overzicht
Naast de hier genoemde loofbomen hebben sommige acaciasoorten ook doornen. De Acacieae, de juiste botanische naam, uit de tropen en subtropen is hier echter niet voldoende winterhard en kan daarom alleen in kuipcultuur gehouden worden.
Wilde Prunus-soorten
In hun wilde vorm hebben pruimen, maar ook mirabellen, pruimen, pruimen en abrikozen vaak doornen, die echter vaak verdwijnen naarmate de boom of struik ouder wordt. Doornige pruimen zijn vaak zaailingen van cultivars of wilde scheuten die uit de onderstam van een ent groeien.
Wilde appel (Malus sylvestris)
De wilde appel, ook bekend als krabappel of krabappel, die wijdverbreid is in Centraal-Europa, ontwikkelt talrijke doornige korte scheuten. Dit is overigens niet de oorspronkelijke vorm van onze gekweekte appel (Malus domestica) - hij stamt hoogstwaarschijnlijk af van de Aziatische wilde appel (Malus sieversii).
Wilde peer (Pyrus pyraster)
Net als de wilde appel behoort ook de wilde of bospeer tot de rozenfamilie (Rosaceae). Zoals veel leden van de familie heeft deze boom, die tot 20 meter hoog kan worden, takken en takken versterkt met doornen.
Hulst (Ilex)
De inheemse hulst is een groenblijvende, meestal meerstammige grote struik of boom die tot tien meter hoog kan worden. Opvallend zijn de grove, enkele, glanzende, donkergroene bladeren, die aan de rand min of meer golvend zijn en stekelige tanden hebben. Zo verschijnen de doornen hier niet op de takken, maar op de bladeren.
Amerikaanse sprinkhaan (Gleditsia triacanthos)
De honingsprinkhaan is een solitaire boom die vaak in parken en langs wegen wordt aangeplant. De bladverliezende boom, die tussen de 10 en 25 meter hoog wordt, heeft een losse, onregelmatige en spreidende kroon. Op de stam en takken kunnen zich talrijke sterke, enkelvoudige of vertakte doornen vormen.
Zwarte sprinkhaan (Robinia pseudoacacia)
De robinia, die tot 25 meter hoog wordt, wordt vaak ten onrechte "acacia" genoemd, maar is er slechts in de verte verwant aan. Hun twijgen en jonge takken zijn meestal bewapend met sterke doornen. De robinia is een van de bijenplanten die het rijkst zijn aan nectar en suiker.
tips
Als je tijdens een wandeling een loofboom met kleine kegels tegenkomt, is dat geen botanische sensatie: in plaats daarvan produceren elzen kegelachtige vruchten.