- brandnetel
- distel
- jichtkruid
- Jakobskruiskruid
- Klaver
- paardebloem
- mossen
- Perzische ereprijs
- Datura
- weideschuim
- winden
Strikt genomen is er eigenlijk helemaal geen onkruid. Deze planten zijn veeleer in het wild groeiende planten die zich ongewenst verspreiden daar waar de tuinman groenten en sierplanten zou willen verbouwen. Dit artikel helpt je om de meest voorkomende onkruiden duidelijk te identificeren.

Zal in meer detail worden beschreven:
- brandnetel
- distel
- jichtkruid
- Jacobskruiskruid
- Klaver
- paardebloem
- mos
- Perzische ereprijs
- Datura
- Weidebitterkers
- winde
brandnetel
De grote brandnetel kan een hoogte bereiken van wel 1,50 meter. Je herkent ze aan de grof getande bladeren die aan de voorkant spits toelopen. De brandharen bevinden zich op de stengel en bladeren, die bij aanraking brandende pijn en rode striemen op de huid achterlaten. De bloemen zijn vrij onopvallend. Ze zijn gelig van kleur en hangen in kleine pluimen aan de bovenste bladstands.
Brandnetelbladeren zijn eetbaar en vormen na het drogen een aromatische, diuretische thee. Ook in de biologische tuinbouw is de plant belangrijk als basis voor vloeibare meststoffen en sprays.
distel
In de tuin is de krabdistel de voornaamste oorzaak van ongenoegen. Het vormt eerst een rozet direct op de grond, die gedeeltelijk baaien vertoont en aan de rand is versterkt met stekels. Hieruit groeit een vrij dikke stengel. De bloem is halfrond en bestaat uit vele paarse individuele bloemen.
Eenmaal gevestigd in de tuin, verspreidt het stekelige onkruid zich door spruiten die vanuit de hoofdwortel groeien. Distels zijn echte overlevers; een nieuwe scheut kan zelfs ontspruiten uit een wortelsectie die slechts een halve centimeter lang is.
jichtkruid
Deze grootbladige bladplant drijft menig tuinier tot wanhoop. Het groeit zo hardnekkig dat het moeilijk te verwijderen is. Vlier is een witbloeiend bodembedekkerskruid met grote bladeren die dubbel drietandig zijn. Het kan een groeihoogte van maximaal een meter bereiken.
Giersch moet al in het stenen tijdperk op het menu hebben gestaan. Het kan worden gekookt als spinazie of rauw worden gegeten.
Jakobskruiskruid
Jacobskruiskruid ontspruit in het voorjaar eerst een bladrozet, waaruit de geveerde bladeren zich ontvouwen. De gele bloemen op hoge stelen verschijnen tussen juni en augustus. De plant wordt tussen de 30 en 100 centimeter hoog.
Jakobskruiskruid is zeer giftig voor de lever en behoort daarom tot de giftige onkruiden. De vergiftiging is tot op de dag van vandaag niet te behandelen. Het kruiskruid dient u op een milieuvriendelijke manier op te graven en bij het huisvuil te deponeren.
Klaver
Waarschijnlijk is iedereen al op zoek gegaan naar het geluksklavertje vier. Weideklaver wordt zelfs als waardevolle voederplant gekweekt. Het verspreidt zich echter ook onbedoeld op gazons. Om deze reden is klaver een van de onkruiden voor veel tuinbezitters.
Meestal zijn de bladeren tripartiet. De klaver draagt tussen mei en september witte of roze bloemen. Klaverbloesems bevatten veel nectar en zijn waardevol bijenweide.
paardebloem
Als geelbloeiend onkruid dat zich graag verspreidt in het gazon en zeer robuust is, verrukt de paardenbloem kinderen op zijn best. Zodra de sneeuw is gesmolten, rekt hij zijn gekartelde, langwerpige bladeren in de vorm van een rozet uit de grond. Hieruit ontwikkelt zich de felgele bloem, die binnen een paar weken verandert in een "paardenbloem", waaruit talloze kleine paraplu's door de wind worden meegevoerd.
mossen
Mossen behoren tot de oudste planten op aarde. Ze kunnen duizenden jaren leven. De groene tapijten zijn bloemloze sporenplanten die zich voortplanten door de zogenaamde afwisseling van generaties. Men zoekt tevergeefs naar wortels in mossen. Ze klampen zich vast aan de grond met rhizoïden (celdraden).
Mossen kunnen worden onderverdeeld in drie verschillende soorten:
- Hoornmossen
- levermossen
- mossen
Ze geven de voorkeur aan plaatsen in de tuin die nauwelijks door zonlicht worden bereikt. Mos kan daarom het beste worden bestreden door grote planten uit te dunnen. Zorg er ook voor dat de grond wordt belucht, dit neemt het levensonderhoud van de groene kussens weg.
Perzische ereprijs
Aanvankelijk gekweekt in botanische tuinen, is de plant wild geworden en is nu een van de onkruiden die zich steeds meer in tuinen verspreiden. Uitgesproken uitlopers, het is versierd met blauwe bloemen die een witte keel vertonen. Het heeft kleine, getande, ronde bladeren die tegenover elkaar groeien. De Perzische ereprijs vormt stevige kussens in het gazon en bereikt een hoogte van tien tot veertig centimeter. De Perzische ereprijs is een betrouwbare kleiwijzer.
Datura
Datura is pas de laatste decennia een steeds vaker voorkomend onkruid geworden. Het is net als jichtkruid een van de tweebladige onkruiden. Het heeft grote bladeren met lange stelen en puntig gelobd. De trompetbloemen staan rechtop in de takvorken. Ze vormen dicht stekelige capsules, ongeveer zo groot als een walnoot, die de bijna zwarte zaden bevatten.
Waarschuwing: de hele plant is giftig!
weideschuim
Deze wilde plant wordt tot zestig centimeter hoog. Het heeft sterk geveerde bladeren met drie tot vier paar bladeren en maakt talloze lichtpaarse bloemen met vier bloembladen.
winden
De scheuten van deze planten worden tot drie meter lang. Ze kronkelen altijd met de klok mee omhoog naar alles dat ondersteuning biedt. Als de winde geen klimhulpmiddel kan vinden, gedijt hij als een bodembedekker. De bladeren zijn pijlvormig en groeien afwisselend. Winde bloeit vanaf juni met grote, witte, geurloze trechtervormige bloemen.
Grote roze bloemen zijn het kenmerk van de winde, die zich steeds meer als onkruid in tuinen verspreidt. Beide soorten kunnen een echte overlast veroorzaken omdat ze erg krachtig zijn en de neiging hebben om andere planten te wurgen.
tips
Als u onkruid vernietigt, bedenk dan dat deze planten een hoge status genieten in de natuurlijke kringloop en insecten als waardevol voedsel dienen. Daarnaast zijn onkruiden bio-indicatoren die het gehalte aan voedingsstoffen en zelfs de pH van de bodem laten zien. Daarom is het beter om met de hand op te treden tegen de ongewenste planten en de chemische club te vermijden, omdat dit bijna altijd het gevoelige ecosysteem aantast.