Volgens een Griekse legende die duizenden jaren oud is, zijn de kleurrijke bloeiende hyacinten ontstaan uit het bloed van de mooie jonge Hyakinthos, die per ongeluk werd vermoord door de god Apollo. De lentebloeier fascineert vandaag nog steeds mensen, omdat zijn pracht te zien is in tal van felle kleuren. Gelukkig zijn bolbloemen gemakkelijk te planten en te verzorgen. De tips in het volgende artikel vertellen je waar je op moet letten.

Hyacinten zijn heerlijk geurende voorbodes van de lente

Inhoudsopgave

Toon alles
  1. herkomst en distributie
  2. gebruiken
  3. uiterlijk en groei
  4. bladeren
  5. bloei en bloeitijd
  6. fruit
  7. Is tuinhyacint giftig?
  8. Welke locatie is geschikt?
  9. vloer
  10. potcultuur
  11. cultuur in het glas
  12. Plant tuinhyacint correct
  13. Wat is de beste planttijd?
  14. De juiste plantafstand
  15. tuinhyacint water geven
  16. Tuinhyacint goed bemesten
  17. Tuinhyacint goed snoeien
  18. Overzomer / overwinter
  19. Vermeerdering van tuinhyacint
  20. Hoe plant ik correct?
  21. ziekten en plagen
  22. soorten en variëteiten

    23. herkomst en distributie

    Natuurlijk zijn onze tuinhyacinten niet de originele hyacintplant, maar eerder hybride rassen die voornamelijk zijn voortgekomen uit de wilde soort Hyacinthus orientalis. Deze komt oorspronkelijk uit het Middellandse Zeegebied en groeit vooral in Syrië, Turkije en Libanon op rotsachtige, kale ondergrond en op berghoogten tot 2000 meter.

    De eerste planten vonden al in de 16e eeuw hun weg naar Europa en werden al snel erg populair, vooral in aristocratische kringen. Door veredeling en selectie ontstonden binnen 100 jaar talloze nieuwe rassen in vele kleuren.

    gebruiken

    Hyacinten zijn nu vanaf januari in de handel verkrijgbaar, waarbij de bloemen dan in speciale glazen of plantenbakken worden geplaatst en beginnen te bloeien zodra ze zijn gekocht.

    Uien worden niet alleen in potten bewaard, maar worden ook vaak in de tuin geplant, waar ze vanwege hun vroege bloei tot de eerste voorboden van de lente behoren.

    uiterlijk en groei

    Afhankelijk van het ras worden hyacinten tussen de 15 en 30 centimeter hoog. Zoals alle uienbloemen hebben ze slechts een korte groeiperiode, waarin al in februari de eerste bladtopjes zichtbaar worden. Hieruit ontwikkelt zich een plukje bladeren, die op zijn beurt de sterke bloemstengel omsluit. De plant is in juli al uitgebloeid en bereidt zich voor op de winterslaap.

    Hyacintbollen zijn meerjarig en komen elk jaar weer uit. Ze bestaan uit individuele schubben die dienen voor de aanvoer en opslag van voedingsstoffen. De ui blijft van binnenuit nieuwe schubben aangroeien, terwijl de buitenste de energie leveren voor ontluiken en bloeien. Om de hyacintbloesem elk jaar te kunnen bewonderen, moeten de planten tijdens de groeiperiode meer energie opslaan dan nodig is om te bloeien. Alleen dan kunnen nieuwe schubben ontstaan. Aan de andere kant krimpt de ui wanneer de toevoer van voedingsstoffen en water onvoldoende is.

    bladeren

    Hyacinten vormen tussen de vier en zeven lintvormige, basale bladeren die tot 30 centimeter lang en twee centimeter breed kunnen zijn. Ze glimmen fris, lichtgroen en omsluiten de bloemstengel, die even later verschijnt.

    bloei en bloeitijd

    De bloemstengel ontkiemt meestal samen met de rozet-achtige gerangschikte bladeren. De dikke, vlezige stengel wordt 30 centimeter hoog en draagt een veelvoud aan klokvormige bloemen die in een tros zijn gerangschikt. In de regel ontwikkelt zich slechts één bloemstengel van elke bol, zeer zelden kunnen er twee zijn. Hoeveel individuele bloemen er op een hyacint zitten en hoe groot de tros is, hangt af van de variëteit, de grootte van de bol en de standplaats- en verzorgingsomstandigheden.

    De zeer intens geurende hyacintbloemen zijn van april tot mei te bewonderen en hebben een zeer breed kleurenpalet: wit, rood, roze en oranje, violet en zelfs blauwe tinten zijn beschikbaar. Er zijn ook dubbelbloemige en veelkleurige soorten.

    De afzonderlijke bloemen bestaan elk uit drie bloembladen en kelkblaadjes, die aan elkaar zijn gegroeid en grotendeels dezelfde kleur hebben.

    fruit

    Omdat hyacinten na verkleuring gesnoeid moeten worden om de bolreserves te behouden, geeft de bloem zelden vruchten.

    Als je echter een bloemstengel over het hoofd hebt gezien, kun je de zaden die erin zijn gerijpt gebruiken om te zaaien. Hyacinten zijn bloeiende planten waarvan de zaden direct gezaaid moeten worden nadat de rijpe vrucht is vergaan. Ze mogen niet uitdrogen, omdat ze dan hun kiemkracht verliezen.

    In de natuur dragen mieren de zaden mee zodat ze ontkiemen in de donkere en warme omgeving van een mierenhoop. Het duurt echter lang voordat het zaadje in de zomermaanden eerst een warme fase moet doorstaan en in de winter een koude gelaagdheid. Alleen dan wordt de kiemremming verbroken en ontkiemt het zaad. U moet echter tussen de drie en vijf jaar wachten tot de eerste bloei.

    Is tuinhyacint giftig?

    Naast calciumoxalaat bevatten hyacinten andere gif.webpstoffen die huidirritatie kunnen veroorzaken. Iedereen die veel met de bollen en bloemen omgaat, kan zogenaamde hyacintschurft oplopen. Dit manifesteert zich als roodheid, puistjes en jeuk, maar kan ook leiden tot ernstige ontstekingen. Uien en andere delen van planten mogen niet worden gegeten omdat ze maag- en darmproblemen veroorzaken, waaronder braken en diarree.

    Verder is de plant giftig voor dieren: katten, honden, paarden en knaagdieren (cavia's, hamsters, konijnen) en vogels kunnen min of meer ernstige vergiftigingsverschijnselen krijgen door het eten van planten- en uienschillen. Omdat de gif.webpstoffen de slijmvliezen irriteren, is er meestal sprake van verhoogde speekselvloed en moeite met slikken, waaronder krampen, braken en diarree.

    Welke locatie is geschikt?

    De bolbloemen staan het liefst op een warme en zonnige standplaats. Dit moet worden beschermd tegen weersinvloeden zoals kou en regen. Hyacinten kunt u zowel in de tuinperk kweken als in potten of andere bloembakken op balkon of terras.

    vloer

    Hyacinten houden van losse, minerale of humusrijke grond, maar deze mag niet te vochtig zijn. Een goede afwatering is belangrijk om te voorkomen dat de bollen gaan rotten in de vochtige omgeving. Je kunt bijvoorbeeld een laag zand van ongeveer vijf centimeter dik in de grond onder de uien leggen, waardoor overtollig vocht snel kan wegsijpelen.

    potcultuur

    De voorjaarsbloeier kan in kleine potten of in groepen worden gekweekt, maar ook in grotere plantenbakken, al moet je de planten wel regelmatig water geven. De ui mag niet uitdrogen, maar mag ook niet te vochtig zijn. Overtollig water mag niet in de planter of schotel blijven staan, maar wordt direct na het water geven verwijderd. Als de hyacintwortels te lang in het water staan, gaan ze rotten en daarmee de rest van de plant. Als substraat is normale, in de handel verkrijgbare potgrond geschikt, die u kunt mengen met wat grof zand.

    Snijd de uitgebloeide bloemstengel af. Laat de bladeren daarentegen staan totdat ze geel zijn geworden en volledig zijn opgedroogd. Zet de potten met de uien nu in een koele en donkere ruimte, zoals de kelder, en laat ze daar in de winter tot het volgende voorjaar.

    cultuur in het glas

    Al zo'n 100 jaar worden hyacinten gekweekt in speciale potten met een bolvormige bodem en een gebogen bovenschaal. Bij zo'n hyacintglas vul je alleen het onderste deel met water, aarde is niet nodig. De ui ligt in de bovenste schil en krijgt voldoende vocht zonder direct in contact te komen met het water. De ui in het waterglas moet ongeveer twee tot drie maanden donker en koel worden bewaard, gedurende welke tijd je elke dag vers water bijvult. Pas als de bloemstengel en bladeren verschijnen, plaats je het glas op de vensterbank.

    Het nadeel van deze methode is echter dat de hyacintbollen door gebrek aan bemesting geen voedingsstoffen kunnen opslaan en daardoor na de bloei instorten en niet meer gebruikt kunnen worden.

    Plant tuinhyacint correct

    Graaf eerst een plantgat, dat ongeveer twee keer zo diep moet zijn als de hoogte van de bol. De minimale diepte is echter tien centimeter. Als de grond zwaar is, leg dan een laag zand op de bodem van het gat, dit dient als drainage. Meng de uitgraving met een flinke hand compost en doe als laatste de ui in het gat. De brede kant moet naar beneden wijzen en de smallere kant naar boven. Vul nu de grond in het plantgat en druk het licht aan. Markeer de plek met een bamboestok of iets dergelijks, zodat je er in het voorjaar niet per ongeluk iets anders overheen plant of zelfs maar de grond opgraaft.

    Wat is de beste planttijd?

    Zet op een milde en droge dag tussen oktober en november hyacintbollen in de tuin.

    De juiste plantafstand

    Er moet een afstand van minimaal 15 centimeter tot de naburige plant worden aangehouden.

    tuinhyacint water geven

    Hyacinten die vers in potten zijn geplant, hebben weinig water nodig en mogen daarom niet te veel worden bewaterd. Na het ontluiken neemt de waterbehoefte slechts licht toe. Het juiste moment om weer water te geven is aangebroken als het oppervlak van het plantensubstraat is opgedroogd. Giet nooit rechtstreeks op de ui, giet het altijd rondom.

    Aan de andere kant hoeven hyacintbollen die in de tuin zijn geplant helemaal niet te worden bewaterd, omdat de grond in het voorjaar meestal vochtig genoeg is.

    Tuinhyacint goed bemesten

    Bemest hyacinten die in het vroege voorjaar zijn uitgeplant met wat compost, terwijl potplanten indien mogelijk in vers substraat moeten worden getransplanteerd.

    Tuinhyacint goed snoeien

    De vlezige stengel van de bloem dient na de bloei te worden verwijderd om de voedingsreserves van de bol te behouden. Verwijder de bladeren echter niet meteen, maar wacht tot ze geel en opgedroogd zijn. De bloembol trekt nog steeds de voedingsstoffen eruit die erin zitten, daarom is het ongunstig om hem voortijdig af te snijden.

    Overzomer / overwinter

    Aangezien de vegetatieve fase van de hyacint in juli al voorbij is, kunt u de bol na het verwelken gewoon met rust laten. Geplante exemplaren kunnen gewoon in de grond blijven staan en worden in de herfst bedekt met sparren- en dennentakken of een dikke laag blad. Deze beschermlaag moet echter vanaf februari/maart weer verwijderd worden, aangezien de bloemen vroeg in het jaar uitlopen. U kunt de bollen ook in de zomer opgraven, koel, droog en donker bewaren en in de herfst weer in de grond verplanten. Hyacintbollen zijn perfect winterhard zolang ze niet in een pot worden gekweekt.

    Vermeerdering van tuinhyacint

    Het verwijderen van uitgebloeide hyacintbollen in de zomer heeft een groot voordeel: op deze manier kunt u de bollen scheiden voor opkweek. Om deze tot ontwikkeling te laten komen, hebben de bloemen echter een goede standplaats en verzorging nodig in de vorm van voldoende water en een evenwichtige toevoer van voedingsstoffen. U kunt de moederuien stimuleren om te delen door een diepe dwarssnede in de bodem van de bol te maken voordat u in de herfst plant.

    Plant de kleine bollen apart in het najaar. De bloemen die eruit groeien zullen in eerste instantie vrij klein en schaars zijn, maar na zo'n twee tot drie jaar bloeien ze net zo uitbundig als de moederplant. Het verwijderen van de broeduien is overigens niet alleen nuttig voor de vermeerdering, maar heeft ook voordelen voor de moederui: er worden veel voedingsstoffen aan onttrokken bij het opvoeden van de dochters.

    Hoe plant ik correct?

    Verplanten naar een nieuwe standplaats is heel eenvoudig: u hoeft de bollen alleen maar op te graven en in het najaar op hun nieuwe standplaats te planten.

    ziekten en plagen

    Net als alle bolbloemen worden hyacinten bedreigd door bodembewonend ongedierte zoals woelmuizen. Bovengronds genieten slakken en zuigende insecten zoals bladluizen van het sappige blad.

    Als het om ziekten gaat, zijn schimmelinfecties de belangrijkste, die verschijnen in de lente wanneer ze ontkiemen. Grijze schimmel veroorzaakt door de Botrytis-schimmel komt veel voor en is te zien aan bruine vlekken op de stengels en bladeren. Aangetaste planten moeten onmiddellijk worden verwijderd om besmetting te voorkomen.

    Kies een locatie die niet te vochtig en luchtig is om schimmelziektes vanaf het begin te voorkomen.

    tips

    In de tuin moet je de zware bloemtrossen ondersteunen met een houten stok of iets dergelijks, anders hebben ze de neiging om te knikken, vooral na langdurige regenval.

    soorten en variëteiten

    De meer dan 200 verschillende soorten tuinhyacinten zijn voornamelijk ingedeeld op bloemkleur. Er zijn witte, blauwe, paarse, roze, oranje en rode varianten, waarbij de paarse en blauwe tinten de meest voorkomende zijn. De soorten 'Blue Jacket' (blauwe bloemen), de witbloemige 'Carnegie' en de 'Fondant' met hun charmante roze bloemen zijn erg populair. De paarsbloeiende 'Woodstock' daarentegen is een van de zeldzamere soorten en valt daardoor bijzonder op.

    Rassen als 'Crystal Palace' en 'General Köhler' daarentegen hebben dicht gevulde, blauwe bloemen, terwijl de witte pracht van 'Snow Crystal' doet denken aan zachte sneeuwvlokken. 'Prince of Love' heeft buitengewoon zalmroze bloemen, 'Hollyhock' maakt indruk met prachtig gevulde, felrode bloemen. Rassen met gelige variëteiten zoals 'Gipsy Queen' en 'Odysseus' zijn ook zeer zeldzaam.

    De verschillende variëteiten ontwikkelen zeer verschillende bloeiwijzen. Sommige imponeren met zeer dichte, grote bloemtrossen, andere zijn losser en delicater. Een interessante blikvanger zijn de zogenaamde "Multiflora" soorten, die per bol altijd meerdere bloeiende scheuten produceren. Dit zijn bijvoorbeeld de blauwe 'Anastasia' en de roze 'Freestyler'. Multiflora hyacinten bloeien meestal met losse bloeiwijzen die minder dicht zijn bedekt met individuele bloemen.

Categorie:

Moestuin