Monstera deliciosa, ook wel raamblad of vijfvingerige blad genoemd vanwege de typische bladvorm, is een van de meest populaire kamerplanten. De populariteit van de klimplant, die vaak ten onrechte philodendron of boomvriend wordt genoemd, wordt vooral verklaard door het imposante formaat en de enorme, glanzend groene bladeren. Bij goede verzorging kan de Monstera zelfs bloemen en vruchten ontwikkelen.

De Monstera is een populaire kamerplant

Inhoudsopgave

Toon alles
  1. herkomst en distributie
  2. gebruiken
  3. uiterlijk en groei
  4. bladeren
  5. bloemen en fruit
  6. toxiciteit
  7. Welke locatie is geschikt?
  8. substraat
  9. hydrocultuur
  10. Monstera op de juiste manier planten
  11. verpotten
  12. monstera water geven
  13. Monstera op de juiste manier bemesten
  14. Monstera goed gesneden
  15. monstera fokken
  16. ziekten en plagen
  17. soorten en variëteiten

    18. herkomst en distributie

    Monstera deliciosa is een soort van de ongeveer 50 andere soorten die het geslacht Monstera (Monsterbladeren) vormen binnen de familie van de aroidfamilie (Araceae). De populaire kamerplant met de grote, opvallend ingesneden bladeren voelt zich thuis in de tropische regenwouden van Midden- en Zuid-Amerika. Hier ontkiemt de plant eerst op de grond en klimt dan langs de machtige stammen hoog omhoog in de enorme kronen van de junglereuzen.

    Niemand kan precies zeggen hoeveel soorten van dit geslacht er werkelijk zijn. De schattingen zijn ongeveer 30 tot zelfs 60 verschillende varianten, waarvan sommige - waaronder met name de bij ons zo populaire Monstera deliciosa - zich snel verspreiden in klimatologisch gunstige gebieden en soms zelfs door mensenhanden moeten worden bestreden. Invasieve populaties die opnieuw in het wild zijn uitgezet, zijn bijvoorbeeld te vinden in het zuiden van de VS, maar ook in India en andere Aziatische landen, in Australië en in sommige regio's van de westelijke Middellandse Zee, zoals Marokko of Portugal.

    gebruiken

    De eerste exemplaren van Monstera deliciosa bereikten Europa aan het begin van de 19e eeuw vanuit Mexico. Enkele decennia later werd de soort al in tal van Europese kwekerijen gekweekt. De Monstera kende in de jaren 70 en 80 zijn bloeitijd als kamerplant voor de gewone mens, maar de laatste jaren is er een terugkeer naar deze makkelijk te verzorgen en aantrekkelijke bladplant. Het raamblad is echter niet alleen interessant als decoratieve bladplant voor in de huiskamer, het gestileerde blad is ook terug te vinden als kunst- en decoratief object op tal van objecten.

    Door zijn tropische oorsprong is de Monstera alleen geschikt als kamerplant of wordt gekweekt in tropische serres en kassen.

    uiterlijk en groei

    Op zijn natuurlijke standplaats bereikt de klimplant gemakkelijk de hoogste boomtoppen, omdat Monstera zo'n plant is. In cultuur daarentegen groeit het raamblad rechtop tot een hoogte van ongeveer drie meter. Kenmerkend zijn ook de lange luchtwortels, waarmee de plant zich aan elk substraat verankert. Dit kunnen andere planten zijn zoals de reeds genoemde junglebomen, maar ook rotswanden of, in het geval van binnencultuur, speciale klim- en trellishulpmiddelen. Zodra de luchtwortels aarde tegenkomen, dringen ze daar binnen en verankeren zich daarin. Ze nemen dan de normale functie van wortels over en nemen water en voedingsstoffen op. De vlezige, ook zeer lange scheuten van de Monstera daarentegen zijn niet op zichzelf stabiel en hebben ondersteuning nodig.

    Welke klimhulp is geschikt voor de Monstera?

    Om ervoor te zorgen dat de plant zijn natuurlijke groeigedrag ook in de woonkamer kan nastreven, heeft hij een betrouwbaar klimhulpmiddel nodig. Natuurlijk kun je haar er een van hout of metaal aanbieden, al zullen haar luchtwortels niet altijd een stevige houvast vinden op het gladde oppervlak. Een zogenaamde mosstok, die je in elke doe-het-zelf- of tuinwinkel kunt kopen, is meer geschikt. Dit is vaak een dikke stok van plastic of een ander robuust materiaal dat is omwikkeld met kokosvezels of mos.

    U kunt ook de luchtwortels eenvoudig omleiden naar het substraat, waar ze zullen groeien als normale wortels en hun functie vervullen om de plant van water en voedingsstoffen te voorzien. Snijd deze wortels gewoon niet af.

    bladeren

    De Monstera wordt gekweekt als decoratieve kamerplant, vooral vanwege het tot 50 centimeter lange en zeer brede schildvormige blad. De aantrekkelijke bladplant ontwikkelt aanvankelijk hartvormige, hele en lichtgroen gekleurde bladeren, die pas later hun karakteristieke doorbraken aan de bladranden en bladoppervlakken ontwikkelen, evenals het glanzende, donkergroene. De dikke, leerachtige bladeren hebben waarschijnlijk dit ongewone uiterlijk omdat de spleten en openingen de absorptie van licht van delen van de plant die in meer schaduwrijke delen van het regenwoud liggen, verbeteren.

    Ook de bladstengels van de Monstera hebben een specifieke eigenschap: de opvallend sterke en lange bladstengels staan vaak schuin naar beneden (“kneed” zoals de botanicus zegt), zodat de plant zich met deze extra toevoeging letterlijk aan de takken en scheuten van andere planten haakt. klimhulp kan.

    bloemen en fruit

    Met goede zorg en optimale omstandigheden kunnen oudere exemplaren van het vensterblad ook bloemen vormen in de kamercultuur. In de regel gebeurt dit bij planten die minstens tien jaar oud zijn. De bloem lijkt erg op die van Spathiphyllum of Anthurium, het zijn immers verwante soorten. Er ontwikkelt zich een geelachtige, langgesteelde bloeikolf, die wordt omgeven door een groot, wit schutblad. Deze bloemvorm is typerend voor de esdoornfamilie (Araceae). Het ontwikkelt zich later tot violette bessen, die in sommige landen als een smakelijke delicatesse worden beschouwd. In feite zijn de vruchten van Monstera eetbaar, maar gevoelige mensen moeten ervan afzien ze te eten: de calciumoxalaatnaalden in de bessen kunnen het slijmvlies van de keel irriteren.

    De soort Monstera deliciosa - wat in het Duits "heerlijk raamblad" betekent - draagt zijn naam niet voor niets. Het vormt langwerpige, maïskolfachtige, groene vruchten die eetbaar zijn en een beetje naar ananas smaken. Deze dragen de grappende naam "ananasbananen" en worden vaak verkocht op markten, vooral in vakantiebestemmingen zoals Madeira. Aangezien deze vruchten, net als rabarber, veel oxaalzuur bevatten, is voorzichtigheid geboden bij het consumeren ervan. Niet iedereen kan grote hoeveelheden van deze stof verdragen, die de slijmvliezen en het spijsverteringskanaal kunnen irriteren. In de huiskamercultuur ontwikkelen zich meestal geen vruchten.

    toxiciteit

    Afgezien van de vrucht zijn alle delen van de Monstera - van de bladeren tot de wortels tot de bloemen - giftig en mogen ze niet worden gegeten. Naast oxaalzuur en calciumoxalaatkristallen bevat de klimplant o.a. ook resorcinol en verschillende penetrante stoffen. Symptomen van vergiftiging, variërend van irritatie van de huid en slijmvliezen tot misselijkheid, braken en diarree, treden op na consumptie bij zowel mens als dier. Om gevaar te voorkomen, mag de Monstera zich niet binnen het bereik van kleine kinderen en huisdieren zoals honden, katten, knaagdieren of vogels bevinden.

    Bovendien kan het plantensap allergische reacties veroorzaken. Draag daarom altijd handschoenen bij onderhoudswerkzaamheden (bijv. snoeien).

    Welke locatie is geschikt?

    Net als in zijn natuurlijke bereik, voelt het raamblad zich het meest comfortabel in gedeeltelijk beschaduwde tot zonnige gebieden. Directe zon - vooral de brandende middagzon - beschadigt het mooie, groene blad en moet daarom worden vermeden. Alleen in de vroege ochtend en in de avond zorgen een paar zonnestralen ervoor dat de Monstera zich nog beter voelt. In de zomer kan de plant ook bij temperaturen boven de 20°C op het balkon of terras staan, mits hij daar voldoende beschermd is. De temperatuur mag zowel in de zomer als in de winter niet onder de 18 °C komen.

    Bij het kiezen van een locatie moet je naast de lichtbehoefte ook rekening houden met de verwachte uiteindelijke maat van de Monstera. Deze plant heeft veel ruimte nodig en dient daar geplaatst te worden waar hij jarenlang permanent en ongestoord kan blijven staan. Plan hiervoor voldoende ruimte in, zowel in de hoogte als in de breedte: het raamblad houdt niet van een standplaatswisseling door ruimtegebrek (of andere redenen). In dit opzicht is de plant een diva en moet hij als zodanig met rust worden gelaten.
    Lees verder

    substraat

    Ook wat betreft de aard van het substraat voelt de Monstera zich het prettigst in een bodem die overeenkomt met de natuurlijke omstandigheden ter plaatse. Ideaal is een humusrijk, los en licht zuur tot neutraal substraat dat je zelf mengt of koopt. Een hoogwaardige rododendrongrond op basis van compost in plaats van turf is zeer geschikt. U kunt ook tweederde van commerciële compost mengen met een derde van kokosnoot of perliet.(37.51€)

    hydrocultuur

    Naast de klassieke aarde kun je de Monstera ook prima op hydrocultuur kweken. Zet hiervoor de plant in vermiculiet of geëxpandeerde klei (€ 19,73) en gebruik een speciale pot met waterpeilindicator. Het plantensubstraat moet om de één tot twee jaar worden vernieuwd, omdat er zich kalk en andere afzettingen in ophopen.

    Monstera op de juiste manier planten

    Het is het beste om de Monstera vanaf het begin in een grote pot te planten, zodat hun wortels voldoende ruimte hebben. De planter moet minimaal twee vingers ruimte laten tussen de potwand en de kluit. Gebruik daarnaast, indien mogelijk, een pot met een afvoergat zodat overtollig water kan weglopen en er in de eerste plaats geen wateroverlast optreedt. Het planten gaat als volgt:

    • Bedek het afvoergat met aardewerkscherven
    • vul een deel van de ondergrond
    • Maak de kluit los met je vingers
    • Plaats de plant in het midden van de container
    • Steek voorzichtig luchtwortels in de pot
    • niet buigen of anderszins verwonden
    • vullen met substraat
    • waterput

    De Monstera zit goed in de planter als de wortels ongeveer twee tot drie onder het oppervlak zijn.

    verpotten

    Jongere exemplaren van de Monstera moeten vanwege hun snelle groei jaarlijks worden verpot, terwijl oudere planten ongeveer om de twee tot drie jaar vers substraat nodig hebben. De beste tijd voor dit project is de lente.
    Lees verder

    monstera water geven

    De Monstera voelt zich het prettigst als de ondergrond altijd licht vochtig is, maar niet constant nat. Hoewel de regenwoudplant een hoge waterbehoefte heeft, vooral in de warme zomermaanden, zoals de meeste andere planten, tolereert hij geen permanente wateroverlast. Geef ze daarom tussen april en oktober regelmatig water, maar pas als de bovenste laag van het substraat al is opgedroogd. In de wintermaanden tussen november en maart daarentegen kun je veel zuiniger water geven, omdat de Monstera in deze tijd minder water nodig heeft.

    Naast de regelmatige toevoer van water heeft de Monstera ook behoefte aan een omgeving met een hoge luchtvochtigheid, wat met name in de winter vaak niet het geval is. Om dit te verhelpen, moet u de plant regelmatig met water besproeien of in een kom met stenen en water plaatsen.
    Lees verder

    Monstera op de juiste manier bemesten

    Zoals bijna alle regenwoudplanten heeft ook de Monstera een vrij hoge voedingsbehoefte en moet daarom regelmatig worden bemest. Geef hiervoor tussen april en september ongeveer elke twee weken een vloeibare groenbemesting met het gietwater. Als alternatief kunt u ook een langdurige meststof gebruiken, bijvoorbeeld in de vorm van stokken. In de overige maanden tussen oktober en maart echter stoppen met bemesten.

    Monstera laat blad vallen / krijgt bruin blad, wat te doen?

    Als de Monstera ineens bruine bladranden krijgt, is dit vaak door overbemesting. Dit gebeurt wanneer u de meststof niet volgens de instructies van de fabrikant toedient of wanneer u deze niet onverdund toedient. Pot de plant in vers substraat en volg de instructies van de fabrikant. Als het raamblad daarentegen zijn bladeren verliest, kan een tekort aan voedingsstoffen de oorzaak zijn.
    Lees verder

    Monstera goed gesneden

    In principe hoeft de Monstera niet gesnoeid te worden, u dient alleen zieke of dode bladeren te verwijderen. Omdat de plant echter in korte tijd erg hoog kan worden, is groeibeperking indien nodig aan te raden. Om dit te doen, verkort u eenvoudig de hoofdscheut, de zijscheuten kunnen ook worden gevormd. Het raamblad verhoutt niet, is zeer gemakkelijk te snijden en kan het hele jaar door worden gesneden. Het enige nadeel: als de Monstera wordt teruggeknipt, zal hij geen bloemen produceren.
    Lees verder

    monstera fokken

    Je kunt het maaisel van een snoeischaar gebruiken om deze mooie plant te vermeerderen. Zowel kopstekken als scheutstekken als stengelstukken zijn hiervoor geschikt, mits ze minimaal één knop hebben. Stekken moeten echter altijd luchtwortels hebben, omdat deze de nieuwe wortels vormen. Je kunt de plantstukken zowel in een glas water als in voedselarme potgrond wortelen.
    Lees verder

    ziekten en plagen

    De Monstera is een winterharde en gemakkelijk te verzorgen kamerplant die zelden wordt aangevallen door ongedierte of ziekteverwekkers. Ziekteverschijnselen zijn vaak het gevolg van zorgfouten en verdwijnen zodra u de oorzaak wegneemt. Bruine bladeren, vooral aan de randen, evenals gele verkleuring geven meestal aan dat het gewas te nat is gehouden of dat de bemesting niet correct is. Omdat pas gekiemde bladeren zich pas in de loop van de tijd delen, is het ontbreken van bladdeling ook een teken van ziekte: de Monstera houdt vaak niet van een te donkere standplaats.

    tips

    Als je op zomervakantie gaat, kun je dankzij de luchtwortels voor de Monstera zelf een eenvoudige beregening doen: het enige wat je hoeft te doen is de luchtwortels omleiden in een bak gevuld met water.

    soorten en variëteiten

    Als kamerplant wordt in de regel alleen de soort Monstera deliciosa gekweekt, die ook verkrijgbaar is in de volgende interessante cultivars:

    • 'Variegata': heeft opvallend bont blad en heeft meer licht nodig dan de puur groene soort
    • 'Borsigiana': vormt vrij smal en minder geperforeerd blad

    Beide genoemde soorten groeien langzamer dan de oorspronkelijke vorm, waardoor 'Variegata' niet alleen een lichte standplaats maar ook meer warmte nodig heeft.

Categorie:

Kamerplanten