Normaal gesproken zijn naaktslakken niet erg populair bij tuinders, deze plagen eten immers graag de bedden kaal. Een uitzondering is echter de tijgerslak, ook wel tijgerslak genoemd, omdat dit roofdier het liefst andere slakken eet.

De tijgerslak is een nuttige slak

Inhoudsopgave

Toon alles
  1. de essentie in het kort
  2. Tijgerslak - een heilzaam wezen
  3. Herken tijgerslak
  4. manier van leven en voortplanting
  5. Trek tijgerslakken aan en vestig ze
  6. Veel Gestelde Vragen

    7. de essentie in het kort

    • De tijgerslak of tijgerslak lijkt op een slak, maar is een slakkenetend nuttig insect in de tuin.
    • Kenmerkend is het gelijknamige vlekkenpatroon, waaraan men de soort gemakkelijk kan herkennen.
    • Tijgerslakken zijn nachtdieren en worden daarom zeer zelden gezien. Het zijn alleseters en voeden zich ook met dood plantaardig materiaal, aas, algen en schimmels.
    • U kunt de dieren in speciaalzaken kopen - bijvoorbeeld bij een speciale slakkenkwekerij - en ze specifiek in de tuin afzetten. Ze zijn echter niet geschikt als enige maatregel tegen slakken.

    De tijgerslak - een vraatzuchtig heilzaam wezen in de tuin

    Tijgerslakken eten alleen dode plantendelen, aas en ongedierte

    Wie de tijgerslak - of tijgerslak - voor het eerst ziet, zal hem waarschijnlijk eerst classificeren als een naaktslak en dus als een plaag. Het tegenovergestelde is het geval, want het weekdier met het karakteristieke uiterlijk is verwant aan de bekende slakken, maar eet ze ook graag op. De dieren zijn zeer effectief en jagen zelfs op exemplaren die groter zijn dan zijzelf.Tijgerslakken eten ook graag

    • paddestoelen
    • dode plantendelen
    • aas
    • slakken eieren

    Aan de andere kant gaan tijgerslakken zelden naar vers groen. De dieren hebben, zeker als jonge dieren, een hoge eiwitbehoefte en worden pas geslachtsrijp als ze aan hun behoefte kunnen voldoen. Alle jonge tijgerslakken die voor experimentele doeleinden puur vegetarisch voedsel kregen, stierven al snel.

    Ergo, het is een goed idee om een paar tijgerslakken in de tuin te brengen om de naaktslakkenplaag te bestrijden. Voor dit doel kunt u de dieren verzamelen in bossen en parken of ze kopen bij gespecialiseerde dealers.

    uitweiding

    Is de tijgerslak giftig?

    Tijgerslakken zijn niet giftig. U hoeft zich dus geen zorgen te maken als uw hond of kat per ongeluk een van deze exemplaren eet. U moet echter afzien van het aanraken van de slakken - niet omdat ze giftig kunnen zijn, maar omdat dit extreem stressvol en schadelijk voor de dieren is. De tijgerslakken in je tuin zouden het immers goed moeten doen zodat ze bezig zijn andere slakken te verslinden.

    Tijgerslakken herkennen en onderscheiden van andere soorten

    "Tijgerslak eet slak - heb je dat eerder gezien?" Deze weekdieren eten het liefst andere slakken en zijn daarom erg nuttig.”

    Door hun karakteristieke uiterlijk zijn tijgerslakken in de regel goed te onderscheiden van andere naaktslakken. De soort draagt zijn naam niet voor niets, het lichtgekleurde lichaam is immers getooid met opvallende aftekeningen met zwarte vlekken en strepen. In tegenstelling tot de naam doet dit meer denken aan het typische luipaardpatroon.

    De tijgerslak in profiel:

    • Latijnse aanduiding: Maximus maximus
    • alternatieve namen: Tiger Naaktslak, Grotere Naaktslak, Grotere Naaktslak
    • oorsprong: oorspronkelijk Zuid-Europa
    • verdeling: bijna wereldwijd in gematigde klimaten, gebruikelijk in Europa
    • Gebeuren: vochtige en vrij warme habitats, heeft vocht nodig voor ademhaling
    • maat: volwassen dieren gemiddeld 13 centimeter, tot 20 centimeter mogelijk
    • kleuren: variabel, meestal lichtbruin, lichtgrijs of geelachtig, onderzijde crème
    • patroon: zwarte of bruine vlekken die kunnen condenseren tot regelmatige strepen

    De tijgerslak komt oorspronkelijk uit Zuid-Europa

    Naast deze zijn er ook smetteloze, monochromatische donkere en witte variëteiten, die zeer zeldzaam zijn. De laatste zijn tijgerslakken met albinisme. Ook typisch voor de tijgerslak is het kegelvormige lichaam, dat aan de achterkant smal is afgerond. Het mantelschild beslaat ongeveer een derde van de lichaamslengte, waarbij hier een speciaal kenmerk is: tijgerslakken hebben een kalkhoudend schild van ongeveer 13 tot 15 millimeter lang, dat de evolutionaire resten van een schelp is.

    Om het voor u gemakkelijker te maken om ze van andere naaktslakken te onderscheiden, hebben we hier een overzicht voor u samengesteld.

    zwarte slak Spaanse naaktslak Netvormige veldslak Grijze veldslak
    Latijnse aanduiding Arion ater Arion vulgaris Deroceas reticulatum Deroceras gaat akkoord
    alternatieve aanduidingen Grotere slak, grotere zwarte slak Rode slak, Grote slak, Oost-Indische kers geen Monochrome veldslak
    maat 10 tot 13 centimeter 7 tot 12 centimeter 4 tot 6 centimeter 3 tot 4 centimeter
    kleuren gitzwart met donkere zool verschillend, meestal roodachtig tot lichtbruin variabel, meestal lichtbruin tot crèmekleurig anders, meestal lichtgrijs
    patroon geen, één kleur geen, één kleur donker gevlekt, netvormig geen
    Alternatieve kleuringen zelden donkerbruin of grijs ook donkerbruine tot zwarte exemplaren ook donkerbruin tot leigrijs, soms zonder verknoping geelachtige tot donkerbruine kleuren zijn ook mogelijk

    Een ding dat alle naaktslakken gemeen hebben, is dat ze allemaal een nogal vochtige leefomgeving met talrijke schuilplaatsen nodig hebben om te overleven.

    manier van leven en voortplanting

    Tijgernaaktslakken zijn nachtdieren en komen meestal rond middernacht uit hun schuilplaats. Dit betekent dat je de dieren zelden ziet - ze verschuilen zich immers overdag en jagen alleen 's nachts. U kunt de slakkenjager dus al in uw tuin hebben en er niets van weten.

    De dieren zijn hermafrodiet, dus ze hebben zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken. Tijdens het paren wisselen twee individuen hun zaadpakketjes uit en bevruchten elkaar zo. Zelfbevruchting is echter ook waargenomen bij gevangen exemplaren, dus deze naaktslakken zijn niet afhankelijk van een partner voor reproductie.

    ovipositie en juveniele ontwikkeling

    Een enkele slak kan tot 1000 eieren leggen

    De daaropvolgende legperiode duurt bijna een jaar, waarin een enkele slak tot vier legsels van elk 100 tot 300 eieren legt. De eerste ovipositie vindt meestal plaats tussen juli en augustus van het eerste jaar, de tweede echter pas in juni of juli van het volgende jaar. De eieren zijn vrij klein, gemiddeld vier tot vijf millimeter groot. De kleine, nog witte en onopvallende tijgerslakken komen na ongeveer 19 tot 25 dagen, dus ongeveer drie weken, uit. Ze worden geleidelijk donkerder in de loop van hun ontwikkeling en ontwikkelen het typische patroon tegen de tijd dat ze na ongeveer anderhalf jaar geslachtsrijp zijn. De eerste vlekken en strepen verschijnen ongeveer een week na het uitkomen.

    Tijgerpoten leven ongeveer twee en een half tot drie jaar, op voorwaarde dat ze niet vooraf het slachtoffer worden van een roofdier of een ziekte. De klauwen zijn ook erg vatbaar voor parasieten en roofdieren, zoals kevers, nematoden of mijten. Daarom komen tijgerslakken maar uit een paar eieren. U kunt echter gericht de voortplantingssnelheid verhogen door in het terrarium te kweken en zo voor voldoende nakomelingen voor uw eigen tuin te zorgen.

    uitweiding

    Het ongewone gedrag bij het paren

    Tijgernaaktslakken vertonen een zeer interessant paringsgedrag: de hermafrodieten - dat wil zeggen, elk dier is zowel mannelijk als vrouwelijk - partner kronkelt namelijk om elkaar heen, bungelt in de lucht en hangt slechts aan een slijmdraad van maximaal 40 centimeter lang. Het zal echter nog wel even duren voordat dat gebeurt. Allereerst kruipt een dier uren achter zijn uitverkorene. Als dit uiteindelijk wordt overtuigd door deze blijk van belangstelling, cirkelen de slakken om elkaar heen en zoeken uiteindelijk een hogere plaats voor de eigenlijke handeling.

    Zo vestig je de tijgerslak in de tuin

    In geschikte habitats zijn tijgerslakken loyaal aan de plaats en vormen ze in de loop van de tijd regelmatige kolonies. Om ervoor te zorgen dat u zich kunt vestigen en de dieren in uw tuin kunt houden, is het belangrijk om geschikte schuilplaatsen op te zetten. Overdag trekken de nachtdieren zich hierin terug. Ideaal hiervoor zijn:

    • vochtige, schaduwrijke plaatsen onder struiken en andere houtige planten
    • stapel holle bakstenen en oude houten planken hier
    • bedek ze met bladeren en kreupelhout

    Omdat de dieren zich altijd op ongeveer vijf tot tien meter van de slaapplaats bevinden, moet u de schuilplaats zo dicht mogelijk bij bedreigde bedden of in het midden van de moestuin creëren. Verder is het zinvol om meerdere "nesten" te maken om grotere gebieden te bestrijken. Als je de tijgerslakken goede leefomstandigheden biedt - dus een natuurlijk beheerde tuin met voldoende vochtige plekken - dan zullen ze zich goed voortplanten en na verloop van tijd een stabiele populatie vormen. Je kunt ook nieuw gesettelde exemplaren voeren, waarvoor ze eiwitrijk voedsel moeten gebruiken. Dit zijn bijvoorbeeld paddenstoelen zoals paddenstoelen uit de supermarkt, die je in plakjes snijdt en bij de woning uitdeelt.

    tips

    Om tijgerslakken in de tuin te vestigen, moet u slakkenkorrels vermijden. Dit doodt niet alleen de slakken, maar ook de nuttige slakken.

    Dit artikel laat zien wat nog meer helpt tegen vraatzuchtige slakken in de tuin.

    youtube

    Kun je de tijgerslak ook kopen?

    Als u de tijgerpoot in uw tuin wilt vestigen, kunt u de dieren kopen in gespecialiseerde online winkels of bij speciaalzaken. De beste tijd om dit te doen is in het voorjaar, wanneer het buiten warmer wordt en ijzige nachten minder waarschijnlijk zijn. Afhankelijk van de regio kunt u de slakken zowel tussen half maart en half april als in oktober kopen en direct in de tuin zetten. De koudbloedige dieren overwinteren goed verstopt onder stapels bladeren, in compost of in verrot hout.

    Je hebt echter veel geduld nodig, vooral als je massa's slakken in de tuin hebt. Om ze effectief te bestrijden met behulp van tijgerslakken, heb je er ook veel nodig. U kunt ze echter niet allemaal kopen, maar een deel van de dieren verwerven, die zich dan geleidelijk vermenigvuldigen dankzij uw zorgvuldige verzorging en verzorging. Het kan echter enkele jaren duren voordat hieruit een slakkenactieve populatie is gegroeid. Ook kunnen factoren buiten je controle (zoals het weer) je tijgerslakkenpopulatie uitputten of ondersteunen.

    In ieder geval zijn tijgerslakken niet geschikt als enige slakkenjagers, omdat de alleseters ook ander voedsel eten en niet constant op soortgenoten jagen. Voor een effectieve bestrijding moet u vertrouwen op een mix van tijgerslakken, andere roofdieren en andere, natuurlijk, niet-toxische maatregelen.

    Tijgerslak in het aquarium?

    De tijgerslak die in dit artikel wordt beschreven, is een tuinbewoner en doet het niet goed in een aquarium gevuld met water (zoet of zout water). Integendeel, de plattelandsbewoner zou daar gewoon verdrinken. Sommige in het water levende roofzuchtige slakken worden echter ook wel tijgerslakken genoemd vanwege hun opvallend gekleurde schaal. De juiste naam is echter Clea Helena. Soms zijn deze dieren ook in de handel verkrijgbaar onder de naam roofzuchtige torenslakken of Helene.

    Veel Gestelde Vragen

    Kun jij de tijgerslak ook verwarren?

    In principe is het niet mogelijk om de "normaal" gekleurde tijgerslakken te verwarren met andere slakken. Het enige probleem is de differentiatie van de zeldzame donkere monochromatische individuen, die soms erg op de zwarte slak (Arion ater) kunnen lijken. Een onderscheid is mogelijk door de tong, die bij tijgerslakken meestal licht is en bij slakken donker. Uiterlijk wanneer je een vermoedelijke zwarte tijgerslak naast een andere slak zet, kun je een duidelijk onderscheid maken - de tijgerslak knabbelt vroeg of laat aan zijn medeslakken, maar de slakken - omdat ze vegetariërs zijn - niet.

    Het kan ook worden verward met de veldslak, omdat dit type naaktslak ook lichtbruin tot grijzig van kleur is en een kenmerkend netpatroon heeft - soms moet je heel goed kijken.

    Heeft de tijgerslak natuurlijke vijanden?

    De tijgerslak heeft veel vijanden

    Hoewel de tijgerslak een van de natuurlijke vijanden is van andere naaktslakken, is hij zelf niet veilig voor roofdieren. Veel vogels en zoogdieren zoals egels en spitsmuizen, maar ook kikkers, padden, blindwormen, hagedissen en slangen smullen van de grote en gemakkelijk te vangen slakken. Insecten en parasieten zoals schimmels kunnen ook gevaarlijk zijn voor de eieren.

    Hoe kan ik anders de Spaanse slak bestrijden?

    De beste remedie tegen vraatzuchtige slakken zoals de zwarte slak en de Spaanse slak is nog steeds een natuurlijke tuin die is ontworpen om allerlei nuttige insecten zoals zangvogels, merels, kraaien, eksters, maar ook egels, spitsmuizen, loopkevers, kikkers, padden en wormen. Ook tuinperken met bijzonder bedreigde planten kunt u beschermen door passende veiligheidsmaatregelen te nemen. Deze omvatten een slakkenhek of het mulchen van de grond met grof materiaal, zoals stro of schorssnippers. Zelfs in een verhoogd bed worden planten meestal vrij veilig gehuisvest.

    Eet de tijgerslak eigenlijk slakken met een schelp?

    Over het algemeen jaagt de tijgerslak vooral op andere slakken. Schelpslakken zoals de tuinslakken of zelfs de grote eetbare slakken zijn meestal oninteressant - ze kunnen zich immers snel in hun schelp terugtrekken en zijn daarom in ieder geval veilig voor roofzuchtige verwanten (maar niet voor vogels, egels en dergelijke). Pas als deze dieren dood zijn, worden ze interessant voor de aasetende slak.

    tips

    Overigens eten Romeinse slakken graag slakkeneieren, daarom zijn ze ook erg populair in de tuin. In ieder geval veroorzaken schelpslakken slechts weinig schade in de bedden en aan planten - in tegenstelling tot de schelploze slakken.

Categorie:

Dieren in de tuin