Grasmijten worden in de volksmond aan de kaak gesteld als de boosdoener voor bepaalde jeukende beten. Ze zijn volledig onschuldig aan de symptomen die vaak weken aanhouden en die meestal optreden na tijd in de natuur te hebben doorgebracht. Wie hier eigenlijk in de regel achter zit en hoe een remedie kan worden gecreëerd, wordt hieronder uiteindelijk verduidelijkt.

Grasmijten zijn klein maar kunnen ernstige allergische reacties veroorzaken

Inhoudsopgave

Toon alles
  1. de essentie in het kort
  2. grasmijt bij mensen
  3. Uiterlijk van "grasmijtbeten"
  4. ziekteverloop en duur
  5. Algemene tegenmaatregelen
  6. Gevaar en behandeling van "grasmijtbeten"
  7. "Grasmijtbeten" bij huisdieren
  8. Veel Gestelde Vragen

    9. de essentie in het kort

    • Grasmijten bijten geen mensen; Herfstmijten wel
    • Gesneden citroenen of uien en alcohol desinfecteren de beet
    • Zelfs als de beet erg jeukt, vermijd krabben, want dit kan leiden tot ontsteking
    • De beten kunnen gevaarlijk zijn voor kinderen en mensen met allergieën

    Grasmijt bij mensen?

    Jeukende gebieden in de romp en intieme delen van het lichaam worden soms niet correct gediagnosticeerd. Dit komt enerzijds doordat de dader zich verschuilt achter een soortgenoot. Het feit dat grasmijten vaak verantwoordelijk worden gehouden, is te wijten aan een wijdverbreid misverstand over de definitie. Om de zaken recht te zetten, zijn grasmijten meestal niet relevant voor mensen.

    De eigenlijke oorzaak van de ziekte is de herfstmijt, die ook een paar andere triviale namen heeft. Deze omvatten bijvoorbeeld herfstgrasmijt (vooral verwarrend), oogstmijt, hooimijt, grasluis, bijter, grondluis of perzikluis.

    Het ziektebeeld dat mensen vertonen wanneer ze besmet zijn met herfstmijten, wordt oogstschurft genoemd. Waarom? Want het is een typisch verschijnsel van het oogstseizoen en waarschijnlijk een al te bekende, onaangename bijwerking van de eigenlijk gelukkige, rijkbegaafde fase in de nazomer en herfst in boerenkringen in vroeger tijden. Als alternatief wordt de oogstjeuk ook wel hooijeuk, herfstbeet of kruisbessenziekte genoemd.

    Eigenlijk worden dieren, vooral zoogdieren zoals muizen, andere knaagdieren, honden of katten, geparasiteerd door de "grasmijt". Kortom, mensen dienen het ongedierte alleen als een alternatieve gastheer - om zo te zeggen, wanneer er niets beters beschikbaar is.

    uitweiding

    Mijten zijn spinnen

    Trouwens: zoals alle mijten zijn herfst- en grasmijten geen insecten, maar spinachtigen. Dit is goed te herkennen aan de acht poten van de volwassen dieren. Maar wees voorzichtig: net als insecten hebben de larven maar zes poten! Overigens zijn het ook de larven die belangrijk zijn voor mens en dier: omdat zij het zijn die hun handen op de huid leggen en de jeukende beten veroorzaken. Ondanks hun kleine formaat zijn ze met het blote oog te zien.

    Hier is een foto om je een idee te geven van de wezens:

    Grasmijten zijn moeilijk te zien met het blote oog

    En hier is een kort overzicht van hoe u onderscheid kunt maken tussen herfst- en grasmijten:

    tafel:

    herfstmijt grasmijt
    zoölogische naam Neotrombicula autumnalis Bryobio Gramineum
    Alternatieve algemene namen Herfstgrasmijt, oogstmijt, hooimijt, grasluis, beet, grondluis, perzikluis Geen
    Kijk Larven tot 0,3 mm, ovaal, bleekoranje van kleur; volwassen dieren tot 2 mm groot, breed rugschild, dubbele ogen Aanzienlijk kleiner dan de herfstmijt, larven hebben ook zes poten, volwassenen hebben acht poten
    relevantie voor mensen Parasitaire infectie in de late zomer/herfst met frequent contact met gras, ernstige jeuk Hooguit zeer incidentele beten, deze jeuken veel minder

    Hoe kunnen "grasmijtbeten" worden herkend?

    Laten we het onooglijke kwaad eens nader bekijken om het bij de kuif te kunnen grijpen. Typische kenmerken van herfstmijtenbeten zijn als volgt:

    • meerdere scharlaken striemen tegelijkertijd, soms enkele grotere, soms meerdere kleine
    • bij voorkeur in de buurt van de romp, in de intieme zone en in de binnenplooien, bij voorkeur die met een dunne huid en onder nauwsluitende kleding. Bijvoorbeeld in de lies- en lendenstreek, onder de oksels, in de knieholte en in de holte van de arm of op de polsen en enkels
    • vaak ernstige jeuk die tot 2 weken kan aanhouden

    De karakteristieke plekken waar de oogstschurft zich uitdrukt, zijn de ideale aanvalspunten voor de herfstmijtlarven, omdat ze hier weinig harde huid hebben om binnen te dringen en een aangenaam warme en vochtige omgeving voor hen wordt geboden.

    De striemen zijn geen steken, het zijn beten. De spinachtigen hebben geen angel, maar bijten met hun monddelen door hun huid om bij voedende celsappen en lymfe te komen. Dieren zuigen geen bloed. Om hun voedsel binnen te krijgen, scheiden ze een speekselafscheiding af wanneer ze bijten, waardoor een deel van het huidweefsel oplost. De daaropvolgende, defensieve afgifte van histamine veroorzaakt de jeuk.

    Hoe verloopt de ziekte?

    Het is niet helemaal triviaal om de jeukende puisten toe te schrijven aan de herfstmijten. Dit komt ook door de tijd die nodig is om uit te barsten. De jeuk treedt pas ongeveer 24 uur na de beet op, de puistjes verschijnen meestal iets later.

    Dit komt omdat de larven alleen een zogenaamde "poel", d.w.z. een kanaal naar het celsap en de lymfe, kunnen creëren door meerdere keren met hun monddelen op de huid te werken. Bovendien bevordert de warmte van het bed de vorming van striemen, waardoor het gemakkelijk is om aan te nemen dat vlooien of bedwantsen de boosdoeners zijn. De leek vermoedt vaak niet dat de hooioogst of de picknick in de wei afgelopen weekend de "beten" die later optraden kunnen hebben veroorzaakt.

    De duur van jeuk en puistjes

    Het duurt dus ongeveer 1-2 dagen voordat de striemen zich hebben ontwikkeld. Maar dan gaan sommigen aan de slag en ontstaat er ernstige jeuk. Sommige mensen reageren echter veel minder heftig op de beten, waardoor ze soms onopgemerkt blijven. De jeuk, indien aanwezig, kan na 3-4 dagen afnemen, maar houdt soms tot 2 weken aan.

    Reactie varieert afhankelijk van gevoeligheid

    De intensiteit van de reactie van de gebeten persoon hangt af van de conditie van de huid en de algemene gevoeligheid. Mensen met een zachte, dunne huid zijn sowieso vatbaarder voor de parasieten. Wie ook allergisch is, zal bij een besmetting ook meer histamine afgeven en een intensievere afweerreactie ontwikkelen.

    Krabben maakt de symptomen erger

    Krabben kan de beet echt doen ontvlammen

    Hoe de gebeten persoon zich gedraagt, is ook relevant voor het verloop van de ziekte. Iedereen die bekend is met ongediertesteken en -beten, weet dat krabben de zaken alleen maar erger maakt. Omdat 1. dit de geïnjecteerde vreemde eiwitten verdeelt en hun werkterrein vergroot. En 2. Intens krabben kan kleine zweertjes veroorzaken, die op hun beurt een kanaal kunnen vormen voor infecties zoals ontstekingen en andere secundaire huidaandoeningen.

    Algemene tegenmaatregelen

    Om de - zoals we nu weten: voorzienbare - jeuk te verlichten, kun je eerst de normale huismiddeltjes en preparaten van de apotheek gebruiken, die ook helpen bij insectenbeten. Voorbeelden gaan over:

    • Breng gesneden citroen aan op de getroffen gebieden om ontstekingen en irritatie te verminderen
    • Behandel met gesneden ui
    • Desinfecteer en koel af met 70% cosmetische alcohol, dit doodt ook eventuele mijten die nog aanwezig zijn
    • Gebruik anti-allergische, verzachtende zalven
    • Gebruik indien nodig hydrocortisonpreparaten (voorschrift vereist in hogere doses)

    tips

    Was ook (meerdere keren) alle kleding die je de afgelopen dagen hebt gedragen en je beddengoed om eventuele mijten die nog op je leven te verwijderen!

    Wanneer zijn "grasmijtbeten" bijzonder gevaarlijk? Indicaties en remedie

    De huid van peuters is gevoeliger dan die van volwassenen en moet worden beschermd

    Een plaag van herfstmijten is in de regel niet echt kritisch. De larven van de dieren voeden zich namelijk slechts enkele dagen met hun gastheer en vallen dan af om met het gegeten voedsel naar de volgende ontwikkelingsfase te gaan. Ze worden dan de nimf en vervolgens de volwassen mijt, die zich dan alleen voedt met planten.

    lymfoedeem

    De besmetting kan problematisch worden wanneer secundaire ziekten optreden als gevolg van intensief krabben en de daaruit voortvloeiende infecties. Bacteriën zoals streptokokken kunnen via kleine krasjes de lymfevaten binnendringen en daar oedeem veroorzaken. Deze manifesteren zich in ernstige zwelling en moeten door een arts worden behandeld, vooral bij mensen met een zwak immuunsysteem.

    mensen met een allergie

    Iedereen die over het algemeen gevoelig is voor allergieën, ontwikkelt ook een sterkere afweerreactie tegen "grasmijtsteken" of herfstmijtbeten. De jeuk is sterker door de grotere hoeveelheid vrijgekomen histamine en er kunnen zich blaren vormen op de puistjes.

    Tegenmaatregelen:

    Antihistaminica kunnen nuttig zijn, vooral voor mensen met allergieën. Ze verlichten de sterke immuunrespons en de bijbehorende jeuk en voorkomen daarmee ook superinfecties.

    peuters

    Het probleem met kleine kinderen is vaak dat ze nog volledig onervaren zijn en vertrouwen hebben in hun omgang met de wereld en daardoor gemakkelijk mijtbeten kunnen krijgen als ze in het gras spelen. Ook is het voor hen moeilijker om het intuïtieve krabben tegen de jeuk te weerstaan. Dit resulteert in een hoger risico op infectie, wat op zijn beurt gevaarlijker is voor de junioren vanwege hun nog steeds kleine lichaamsmassa en minder ontwikkeld immuunsysteem.

    Tegenmaatregelen:

    Omdat kinderen moeite hebben om de rationele discipline op te brengen om de jeuk te weerstaan, zijn lokale jeukverlichters in eerste instantie nuttig: huismiddeltjes in de vorm van 70% cosmetische alcohol, citroensap of uiensap, waarmee de plekken worden gedept, kunnen verlichting brengen. Tegelijkertijd is medische ondersteuning echter zeker aan te raden. Net als bij mensen met een allergie kunnen antihistaminica de jeuk en het risico op infectie door krabben verminderen.

    "Grasmijtbeten" bij huisdieren

    Zoals eerder vermeld, hebben zoogdieren veel meer last van oogstslak dan mensen. Muizen zijn de favoriete prooi van herfstmijtlarven, maar ook honden, katten of paarden kunnen het slachtoffer worden.

    De tekenen van een besmetting zijn in principe niet anders dan de onze: het dier heeft last van ongemakken en krabt, likt en schudt zichzelf onophoudelijk. En krabben kan ook leiden tot open, ontstoken plekken bij de viervoeters. Dit kan een probleem zijn, vooral bij beten op het hoofd en het oog.

    honden

    Honden worden ook vaak gebeten door grasmijten

    Veel honden vinden het heerlijk om met hun poten en snuit in de grond te graven en hun instinct te volgen. In de late zomer en herfst bieden ze de uitkomende herfstmijtenlarven ideale mogelijkheden om op te springen: hun snuit, poten en oren zijn welkome herbergen voor hun tijd tot aan het nimfstydium.

    katten

    Zelfs vrij rondlopende katten die graag door hoog gras dwalen, kunnen worden aangevallen door herfstmijten. In principe gelden hier dezelfde indicatoren en behandelmogelijkheden.

    remedie

    Als u een van de bovenstaande gedragssymptomen bij uw hond opmerkt, moet u deze op mijten onderzoeken. Kam hiervoor de vacht tegen de nerven in op kwetsbare plekken (oren, poten) en kijk uit voor de kleine, oranjerode diertjes. Hoewel ze klein zijn, zijn ze duidelijk zichtbaar met het blote oog. Om ze beter te kunnen spotten (dit is niet eenvoudig met roodachtige vacht), kun je ook een witte pad onder het kamstation leggen en kijken of daar oranjerode stippen verzamelen. Natuurlijk moet u ook controleren op puistjes op de huid.

    Als preventieve maatregel worden zogenaamde insectenwerende middelen aanbevolen. Ze zijn verkrijgbaar in spray- of poedervorm en kunnen worden gebruikt tijdens het herfstmijtenseizoen tussen juli en oktober.

    helpen

    Allereerst moet je je trouwe viervoeter een grondige douche geven en ook zijn dekens, kussens en mand grondig schoonmaken. Als je lieveling teveel last heeft van de jeuk, kun je ook speciale, jeukverlichtende dierenzalven gebruiken.

    In de regel hoeft een herfstmijtenplaag bij huisdieren echter niet echt behandeld te worden omdat de mijtenlarven er na 3-4 dagen weer af vallen.

    Veel Gestelde Vragen

    Wat helpt bij ontstekingen veroorzaakt door "grasmijtbeten"?

    Herfstmijtenbeten kunnen heel, heel erg jeuken. Petje af voor degenen die zichzelf kunnen beheersen en niet krabben. De meesten zullen de acute verlichting echter niet kunnen weerstaan. Als het krabben te intens is, kunnen kleine verwondingen snel leiden tot ontstekingen, wat nog meer problemen veroorzaakt.

    Roodheid, pijn en vooral dreigende secundaire infecties kunnen het beste worden verlicht of voorkomen door desinfectie. Cosmetische alcohol (70% van de apotheek) of de goede oude huismiddeltjes zoals de gesneden citroen- of uienhelften zijn hiervoor zeer geschikt. Dit alles heeft bovendien een aangenaam verkoelend en dus irritatieverlichtend effect. Trouwens, rauwe aardappelen zijn ook een optie om niet te spotten. Een kompres met verdunde azijn kan ook helpen.

    Is een grasmijtplaag besmettelijk?

    Een besmetting met herfstmijten is niet besmettelijk in de klassieke zin. Allereerst is het geen infectie.

    Niettemin kan een besmette persoon in theorie een andere persoon met het ongedierte "bezorgen". De larven van de herfstmijt bijten zich meestal één keer in de huid en vallen er weer af als ze hun eetlust hebben gestild. Het kan echter ook voorkomen dat mensen voortijdig van hun kleding of beddengoed worden ontdaan. Als iemand anders met het textiel in aanraking komt, kan deze een nieuw slachtoffer worden voor de mijtenlarven.

    Is het grasmijt of vlooienbeten?

    De gegroepeerde puisten die door herfstmijten worden geproduceerd, worden gemakkelijk verward met vlooienbeten. Om duidelijkheid te krijgen over wie de dader is, kun je eerst zelf onderzoek doen:

    Kortom, er is een hoger risico op vlooienplagen als u een eigenaar van een huisdier bent. Als je vermoedt dat je beten ook van vlooien kunnen komen, inspecteer dan je trouwe viervoeter. Als je ook bij hem vlooien vindt, heb je al veel duidelijkheid.

    Toch moet u ook uw dermatoloog raadplegen. Hier kan op basis van een gedegen medische voorgeschiedenis een betrouwbare diagnose worden gesteld en de juiste therapie worden gestart.

Categorie:

Dieren in de tuin