Grafdelverkevers kijken niet weg als er aas in de bossen en velden ligt. Karkassen worden met gebundelde krachten begraven en gerecycled als opfokstation voor de nakomelingen. Ingenieuze samenwerkingen en conserveringstechnieken vertragen de ontbinding. Een compact profiel somt de adembenemende eigenschappen van aaskevers op. We nodigen je uit voor een boeiende reis door het gezegende leven van een ecologisch juweel op zes poten.

De doodgraverkever heeft een belangrijke functie in het ecosysteem

Inhoudsopgave

Toon alles
  1. de essentie in het kort
  2. Grafdelver kever gezocht poster
  3. Ecologisch voordelige vermeerderingsmethode
  4. Dream team doodgraver mijten
  5. Bewaring in keverstijl
  6. Veel Gestelde Vragen

    7. de essentie in het kort

    • De doodgraverkevers zijn langwerpig-ovaal, 12-26 mm groot, zwart met twee roodgele dwarsbanden met een zigzagpatroon op de dekschilden (zwarte doodgraver is een uitzondering)
    • De gewone doodgraver en de zwarte doodgraver dragen rode en gele antennes. Zwarthoornige doodgraver heeft zwarte antennes
    • Gravediggers zijn waardevolle heilzame dieren omdat de aaskevers karkassen gebruiken als voedselbron en broedplaats

    Gravedigger Beetle - Gezocht Poster

    Gravedigger kevers zijn zeer nuttige insecten

    Wetenschappers hadden geen toepasselijkere naam kunnen kiezen. Gravedigger kevers zijn de begrafenisondernemers van de natuur, omdat ze bezig zijn met het afvoeren van aas. Karkassen ter grootte van een muis worden niet alleen begraven, maar vakkundig verwerkt en hergebruikt als voedselbron en broedplaats voor hun larven.

    begrafenisondernemer gewone doodgraver Zwarte doodgraver Zwarthoornige doodgraver
    maat 12-22 mm 18-26 mm 12-18mm
    kleur zwart zwart zwart
    elytra rood-gele gekartelde dwarsbanden zwart rood-gele getande dwarsbanden
    antenne lobben rood oranje rood oranje zwart
    voedsel aas aas aas
    activiteit overdag overdag overdag
    botanische naam Nicrophorus vespillo Nicrophorus humator Nicrophorus vespilloides
    familie aas kever aas kever aas kever
    Gebeuren Azië, Europa tot Finland Azië, Europa tot Zuid-Scandinavië Azië, Europa tot Britse eilanden

    De doodgraverkever versterkt zijn reputatie als nuttig insect met andere voedselvoorkeuren. De soorten die in Europa voorkomen, verslinden graag rottend plantaardig materiaal en jagen op insecten en larven. Het prooipatroon bevat een aantal plagen die het leven van hobbytuiniers in de tuin, op het balkon en terras moeilijk maken.

    uitweiding

    In het appartement een zeldzame gast

    Af en toe verdwaalt er een doodgraverkever in een appartement. Dit gebeurt meestal in het donkere seizoen, wanneer de kevers hun oriëntatie verliezen bij kunstlicht en het huis binnendwalen. Dit is niets om je zorgen over te maken, want doodgravers zijn niet giftig en bijten of steken niet. Afgesneden van zijn natuurlijke voedselbronnen, betekent deze ramp de doodstraf voor het nuttige insect. Als je de zeldzame gast goed hebt bewonderd, start dan een reddingsoperatie met behulp van de glastruc. Omdat doodgraverkevers niet zo snel zijn als andere kevers in het appartement, kun je gemakkelijk een glas over het insect zetten. Schuif nu een stuk karton of dubbelgevouwen papier eronder, draag je gast naar buiten en laat hem los.

    Ecologisch voordelige vermeerderingsmethode

    Gravedigger-kevers oefenen een fascinerende reproductiestrategie uit voor de zegen van de natuur. Het volgende overzicht probeert het complexe proces in begrijpelijke stappen weer te geven. Vergezel ons met de verfijnde gezinsvorming in het koninkrijk van de aaskevers:

    Broederij zoeken

    De paartijd is in mei

    Vanaf mei gaan mannelijke doodgravers op zoek naar dode kleine dieren als ideale broedplaats. Kleine knaagdieren zoals woelmuizen of mollen en vogels worden in de eerste plaats overwogen. Gevonden kevermeesters trekken vrouwtjes aan die klaar zijn om te paren. Het gevierde verkeringsritueel heet Sterzeln. Het mannetje rekt verleidelijk zijn achterste omhoog en kwispelt er veelbelovend mee. Als concurrerende mannetjes, aangetrokken door de geur van aas, verschijnen, zullen territoriaal gevechten volgen om de eigendomsrechten te verduidelijken. Vrouwelijke doodgravers daarentegen zijn welkom en zullen niet worden aangevallen.

    paren en leggen van eieren

    Onmiddellijk na het paren graven de aanstaande keverouders een hol onder het karkas, dat dan begint in te zakken. Na zes uur is het dierenlijk al ondergronds en na 30 uur heeft het zijn definitieve positie in de crypte bereikt. Tijdens dit werk worden haren of veren verwijderd en neemt het aas een bolvorm aan.

    Uitgaande van de crypte graaft het vrouwtje een moedertunnel en legt daarin haar eieren. Het leggen van eieren vindt nooit direct in aas plaats. Het lieveheersbeestje eet dan een krater in het karkas op, de zogenaamde voerkrater. Hier wacht het vrouwtje geduldig tot de eerste larve uitkomt.

    Larven uitkomen en broedzorg

    Karkassen dienen als voedsel en broedplaatsen

    Binnen een paar uur komen de larven uit de eieren en migreren feilloos naar hun moeder. Om je te helpen je weg te vinden, heeft ze de broedplaats zorgvuldig vooraf gemarkeerd met geuren. Tijdens de eerste twee vervellingen worden de nakomelingen door beide ouders van mond tot mond gevoerd. Na de tweede vervelling hebben de larven voldoende krachtige monddelen om het karkas zelf op te eten. Bovendien wordt de voeding voortgezet om de hoge energiebehoefte van de snelgroeiende larven te dekken. De larvale ontwikkeling met in totaal drie vervellingen strekt zich uit over een periode van 4 tot 6 dagen, nauw begeleid door de intensieve broedzorg van de volwassen kevers.

    De larven verlaten vervolgens de broederij om zich op enige afstand in de grond te graven en zich daar te verpoppen. Er gaan nog 14 dagen voorbij voordat de afgewerkte doodgraverkevers hun wieg verlaten. Het enige dat overblijft van het karkas is een lege huls.

    tips

    Gravedigger Beetles zijn echte kletskousen. De kevers communiceren constant met behulp van tjilpende geluiden, tijdens de inspannende begrafenis van een karkas en de uitputtende verzorging van het broed. Als je met open oren door de natuur wandelt, heb je een goede kans om doodgraverkevers te horen en aan het werk te bewonderen.

    Droomteam van het bos - doodgravers en mijten

    Gravedigger-kevers krijgen een voordeel ten opzichte van voedselconcurrenten door hun krachten te bundelen om hun prooi te begraven. Dit proces duurt lang, wat vliegen gebruiken om hun eieren op het karkas te leggen. Dit is waar mijten in het spel komen, met behulp waarvan slimme doodgravers de concurrentie dwarsbomen. Het volgende overzicht vat samen hoe het plan werkt:

    1. Gravedigger Beetle snuift dode muis
    2. Kever loopt door het karkas en tilt het op om de grootte en het gewicht te controleren op mogelijke voedingsbodems
    3. Meegebrachte mijten gaan van de kever naar het karkas om vliegeneieren te verslinden

    Het resultaat van deze win-win-symbiose: mijten kunnen gemakkelijk met de kevertaxi naar de voedselbron worden vervoerd. Er ontwikkelen zich geen vraatzuchtige maden op het karkas, de keverlarven vreten de voorraden weg.

    In de volgende video kun je indrukwekkende foto's volgen van hoe een doodgraver met zwarte hoorn mijten als passagiers naar het aas transporteert.

    youtube

    Ingenieuze conservering - doodgraverkever vertraagt het verval

    Het gebruik van mijten als schoonmaakploeg tegen vliegeneieren is voor de doodgraverkever niet voldoende om de broedkamer te beschermen. Om de ontbinding te vertragen, wordt het kadaver vakkundig voorbereid. De sluwe kevers hebben hun eigen conserveermiddelen aan boord, ontdekten kennisdorstige entomologen van het Max Planck Instituut in Jena.

    Een dierlijk lijk, ontdaan van haar en verwerkt tot een gehaktbal, krijgt een speciale behandeling met afscheidingen. Deze cocktail zorgt ervoor dat de broedkamer langer meegaat. Tijdens dit proces bedekken doodgravers het voedsel met een film van bacteriën en gist. De antimicrobiële stof wordt geproduceerd in de darmen van de aaskever en op het karkas gespoten. Hierdoor vertraagt de afbraak, blijven essentiële voedingsstoffen behouden en wordt de vorming van giftige karkassen geremd.

    Veel Gestelde Vragen

    Er loopt een doodgraverkever rond in mijn appartement. Wat te doen?

    U hoeft zich geen zorgen te maken, want de kever is gewoon de weg kwijt. Vang de onvrijwillige gast alstublieft levend. Idealiter zou u hiervoor een levende insectenval bij de hand moeten hebben. Je kunt jezelf ook wapenen met een glas en een stuk karton. Zet het glas over de kever. Schuif het karton langzaam onder het glas, draag de glazen gevangenis met zijn gevangenen naar buiten en laat de doodgraver vrij.

    Zijn doodgraverkevers giftig voor mensen of huisdieren?

    Gravedigger kevers zijn niet gevaarlijk voor mens of dier

    Nee, doodgraverkevers vormen geen gevaar voor mens of huisdier. De kevers bijten niet en steken niet. Integendeel, aaskevers zijn nuttig als gezondheidspolitie omdat ze kadavers van dieren verwijderen en rottend plantaardig materiaal eten. Bovendien jagen doodgravers op andere insecten en larven, waaronder een aantal bijtende en stekende plagen.

    Hoe ziet een doodgraverkever eruit?

    Een doodgraverkever is 12 tot 22 cm lang. Zijn langwerpig-ovaal lichaam is zwart. De dekschilden zijn versierd met twee brede, oranjegele dwarsbanden met een zigzagrand. Elytra, pronotum en ventrale randen zijn harig lichtgeel. De kleur van de tentakels verschilt per soort.De tentakels van de zwarthoornige doodgraver (Nicrophorus vespilloides) zijn uniform zwart. De gewone doodgraver (Nicrophorus vespillo) en de zwarte doodgraver (Nicrophorus humator) pronken met hun roodoranje antennes.

    Welke lagere classificatie van de doodgraver is er?

    Het geslacht van de doodgraverkever is wereldwijd vertegenwoordigd met 70 soorten. De drie soorten doodgraver (Nicrophorus vespillo), zwarte doodgraver (Nicrophorus humator) en doodgraver met zwarte hoorns (Nicrophorus vespilloides) zijn vooral relevant voor Europa als een lagere classificatie. Zelden aangetroffen is de grootste inheemse doodgraversoort, Nicrophorus germanicus, met een lichaamslengte tot 30 millimeter.

    Waar vind je Gravedigger Beetles?

    Gravedigger kevers zijn overal waar dode kleine dieren rondslingeren. Karkassen zijn het gemakkelijkst te begraven in de losse bosgrond voor gebruik als broedkamer en voedselbron. De beste kansen om de unieke aaskevers te ontmoeten zijn dan ook in het bos, bij voorkeur aan de zonnige bosrand.

    tips

    Voorbeeldig teamwork tussen doodgraverkevers gaat verder dan liefdevolle broedzorg. Onderzoekers van de Amerikaanse National Academy of Sciences hebben waargenomen dat verweesde doodgraverkeverlarven stevig aan elkaar plakken. Wanneer geen van beide ouders het voedsel hapklaar serveert, bundelen de larven hun krachten om het vlees te verwerken tot het geschikt is voor consumptie. Niet alleen de biologische broers en zussen profiteren van deze fenomenale samenwerking. Verlaten larven van naburige doodgraversfamilies worden ook in het team geïntegreerd.

Categorie:

Dieren in de tuin