- Herken beuk aan de bast
- De bast van de jonge beuk
- Kurk kan niet worden opgelost in schalen
- De schors van beuken verandert met de leeftijd
Zijn schors of schors maakt een rode beuk onmiskenbaar. In bossen vallen de bomen op door hun lichtgrijze glans en de zeer glad ogende bast. Onder beuken wordt vaak fijnstof aangetroffen. Dit is de afbrokkelende kurk. Interessante feiten over de bast van beuken.

Herken beuk aan de bast
- Jonge bomen: donkergroene tot zwarte bast
- oudere bomen: grijze tot zilvergrijze bast
- zacht
- gespleten
- grotere scheuren in oude bomen
- Schors valt er niet af
De bast van de jonge beuk
Jonge beuken zijn te herkennen aan het feit dat de bast nog niet het typische zilvergrijs is geworden. De bast van jonge bomen is donkergroen, bijna zwart. Op dit moment is de bast nog helemaal glad en volledig zonder scheuren.
Kurk kan niet worden opgelost in schalen
Bij de meeste bomen vormt de bast dikke schubben, de zogenaamde kurk, die van de boom kunnen worden losgemaakt. De kurk van de koperbeuk schilfert echter niet af en kan niet in zijn geheel worden verwijderd.
De kurk of phellem brokkelt in plaats daarvan af en valt eraf. Daar vormt het na verloop van tijd een dunne laag die de grond rond de koperbeuk bedekt.
De schors van beuken verandert met de leeftijd
Hoe ouder de beuk wordt, hoe lichter de kleur van de stam. De bast wordt lichtgrijs. De littekens van gevallen takken zijn duidelijk zichtbaar.
De stamdiameter kan oplopen tot twee meter. De bast wordt opengescheurd door fijne langsgroeven. De bast is niet zo grof en duidelijk korrelig als bijvoorbeeld bij eiken of andere bosbomen.
De bast van de gewone beuk biedt weinig beschutting voor insecten. Zelfs ongedierte kan de boom niet binnendringen door de onbeschadigde bast. De stam van de gewone beuk is echter gevoelig voor de zon en groeit daarom het beste als het lagere gedeelte wordt beschermd door ondergroeiende bomen, zoals haagbeuken.
tips
In beukenbossen komen af en toe beuken voor met zeer dikke en gebarsten bast. Dit is een iets andere soort van de gewone beuk, de steenbeuk met de botanische naam Fagus sylvatica var. quercoides. Hij moet echter niet worden verward met de haagbeuk, die vanwege zijn harde hout ook wel steenbeuk wordt genoemd.