Zamioculcas zamiifolia is een imposante kamerplant met tot 150 centimeter lange bladeren en glanzend donkergroen blad. De uit Oost-Afrika afkomstige plant is niet alleen erg populair in Duitse huiskamers vanwege zijn interessante uiterlijk, maar ook omdat hij als zeer gemakkelijk te verzorgen wordt beschouwd. In zeer zeldzame gevallen bloeit de plant.
De Zamioculcas bloeit zeer zelden als kamerplant
Bloei verschijnt alleen onder optimale omstandigheden
In tegenstelling tot de sterke en vlezige bladeren valt de zuigerachtige bloem van de plant, ook wel de geluksveer genoemd, pas op bij nadere inspectie. Maar dan is de vreugde des te groter, omdat de bloem van buiten niet bijzonder opvalt, maar juist door zijn zeldzaamheid des te meer begeerd. Zamioculcas bloeit uiterst zelden en alleen als de omstandigheden 100 procent goed zijn. Dat betekent,
- de plant voelt zich prettig op zijn plek
- het is niet te licht en niet te donker
- de luchtvochtigheid is ook goed (niet te droog en niet te vochtig)
- het is warm genoeg rond de 25 °C
- de planter biedt de wortels voldoende ruimte
- er is gekozen voor een los substraat op basis van compost
- de toevoer van water en voedingsstoffen correct is
Uiterlijk en ontwikkeling van de bloem
Zoals bij alle aronskelken - waartoe Zamioculcas zamiifolia behoort - bestaat de bloem eenvoudig uit een witte bloeikolf, die aanvankelijk wordt omgeven door een bruingroen schutblad. Na een paar dagen buigt deze naar achteren zodat de bloem “opent”. In tegenstelling tot de bladstengels is de bloemdragende scheut slechts ongeveer 30 centimeter hoog. De onopvallende kolf houdt vaak een paar weken aan voordat hij opdroogt en bruin wordt.
tips
In principe is het mogelijk om nakomelingen te kweken uit de zaden van de Zamioculcas. Maar net als bij de anthurium is deze onderneming erg moeilijk. Je hebt meer succes met vermeerderen als je de plant verdeelt of bladstekken plant.