Azijnbomen staan bekend om hun herfstkleuren. De struiken hebben hun groei aangepast aan specifieke habitats. Onder optimale omstandigheden hebben ze de neiging zich ongecontroleerd te verspreiden.
Azijnbomen worden enkele meters hoog
bladeren en bloemen
De bladeren van de azijnboom zijn afwisselend gerangschikt. Een blad is tussen de twaalf en 60 centimeter lang. Het blad bestaat uit negen tot 31 blaadjes. Twee folders staan tegenover elkaar. De terminalfolder vormt de conclusie. Bladstelen en nerven aan de onderkant van de bladeren zijn bedekt met fluweelachtige haren.
De azijnboom is populair vanwege de opvallende herfstkleuren van de bladeren. Het groene blad wordt geel, dan oranje en wordt in oktober karmozijnrood. Het is niet ongebruikelijk dat een boom verschillend gekleurde bladeren heeft. De verkleuringen zullen veranderen afhankelijk van het type grond waarop de azijnboom groeit. Hoewel het weinig eisen stelt aan het substraat, houdt hij niet van zware grond. Deze zorgen voor een groeiachterstand, wat ook de bladontwikkeling beïnvloedt. De herfstkleuren zijn minder schitterend.
Uiterlijk van de bloemen:
- Enkele bloemen vormen een kolfvormige bloeiwijze
- mannelijke bloeiwijzen zijn geelgroen gekleurd
- vrouwelijke bloeiwijzen lijken rood
groei gewoonte
De bladverliezende struik groeit tussen de drie en vijf, zelden tussen de zeven en tien meter hoog. Het vormt verschillende stammen die een brede kroon dragen. Kenmerkend voor de azijnboom zijn de kromme stammen, die de struik een wild karakter geven.
De jonge twijgen zijn fluweelachtig behaard. Het hout verspreidt zich over een groot gebied via worteluitlopers die plat in de grond kruipen. Op deze manier halen ze voedingsstoffen uit de zand- en steenachtige grond waaraan ze van nature zijn aangepast. De uitlopers hebben vaak de neiging om te ontkiemen, zodat er over grote gebieden ongebreidelde voorraden kunnen zijn.