Tot ongeveer 600 jaar geleden - dus in de diepe middeleeuwen van Europa - bestond het Duitse landschap voornamelijk uit bossen, alluviale wouden en natte weiden. Deze natuurlijke biotopen werden uiteindelijk verdreven door de steeds groter wordende menselijke bevolking, omdat ze akker- en weiland nodig hadden om voedsel te verkrijgen. Zelfs vandaag de dag worden de zeer soortenrijke natte weiden zeer bedreigd, omdat ze het slachtoffer worden van het rechttrekken van rivieren en drainage en omvorming in akker- en weilandgebieden.
Wat is een natte weide?
Natte weiden komen vooral voor in de buurt van beken of rivieren, op meren en in depressies waar de ondergrond vochtig tot nat is - de bodems van deze zeer soortenrijke biotopen zijn gewend aan incidentele overstromingen. Ze zijn ontstaan in de middeleeuwen door gebruik in de landbouw als maai- en graasland en hebben vandaag de dag nog steeds een zorgzame mensenhand nodig. Anders zou deze weide, die meer begroeid is met kruidachtige planten, snel worden bevolkt door hoge vaste planten en struiken en snel veranderen in een uiterwaardenbos. In de landbouw worden natte weiden voornamelijk gebruikt voor hooiproductie, maar zijn ze eerder ongeschikt voor begrazing, enz. Ze worden ook synoniem moerasweiden genoemd, hoewel de vegetatie ervan soms sterk kan verschillen - afhankelijk van de mate van bodemvochtigheid.
Typische natte weideplanten
Afhankelijk van de samenstelling van de bodem en de resulterende vegetatie worden drie verschillende soorten natte weiden onderscheiden:
1. Marsh Marigold Meadows
De goudsbloem, die felgeel bloeit, gedijt vooral op voedselrijke grond, die door een lagere grondwaterstand ook in de zomer kan uitdrogen. Naast de moerasgoudsbloem (Caltha palustris), planten zoals
- Bolbloem (Trollius europaeus)
- Grote pimpernel (Sanguisorba officinalis)
- Weidebitterkers (Cardamine pratensis)
- Koekoekskoekoek (Lychnis flos-cuculi)
- en breedbladige orchidee (Dactylorhiza majalis), een inheemse orchideeënsoort.
Indien gebruikt voor landbouw, moet dit type natte weide regelmatig worden gemaaid en bemest.
2. Heidegrasweiden
In tegenstelling tot de veelal weelderig bloeiende goudsbloemweiden die gedijen op voedselrijke grond, komen de typische paarse heidegrasweiden vooral voor op eerder voedselarme, periodiek natte bodems. Mogelijke locaties zijn drooggelegde moerassen. De vegetatie is sterk met verschillende soorten Moors gras en bloemen zoals
- Kroontjeskruid gentiaan (Gentiana asclepiadea)
- Bloedwortel (Potentilla erecta)
- Siberische iris (Iris sibirica)
- of Duivelsbit (Succisa pratensis)
reliëf. Heidegrasweiden mogen indien mogelijk niet worden bemest, anders zullen de voor dit type kenmerkende planten achteruitgaan.
3. Brandende schermweiden
In Duitsland komt dit type natte weide vooral voor in de rivierdalen van de grote rivieren Elbe, Havel en Oder. De typische vegetatie bestaat uit:
- Moeras prikscherm (Cnidium dubium)
- Weide Silge (Silaum silaus)
- Gods genadekruid (Gratiola officinalis)
- of de moerasvetchling (Lathyrus palustris)
gemarkeerd. Brenndoldenwiesen worden ook wel rivierdalweiden genoemd en moeten afwisselend wateroverlast en verdroging verdragen.
Maak een natte weide
Je kunt natuurlijk ook zelf een natte weide aanleggen. Een van nature vochtige locatie is ideaal voor een dergelijk project, maar dit is meestal gedraineerd. Op normaal droge tuingrond daarentegen gaat u als volgt te werk:
- Verwijder eerst de bovenste laag aarde samen met de korte beplanting.
- Graaf een ondiepe holte of kies een plek in een kuil.
- Vul deze holte met leem of klei en vervolgens - afhankelijk van het type weide - met voedselrijke grond of een grond-zand mengsel.
- Voor natte weiden een speciale zadenmix toepassen.
tips en trucs
Natte weilanden moeten regelmatig - minimaal twee keer per jaar - worden gemaaid, zodat de biodiversiteit behouden blijft en het gebied niet overgroeid raakt. Vooral in het vroege najaar is maaien belangrijk.