De meeste tuinders krijgen de kriebels als ze het woord paardestaart horen. De plant wordt te veel gelijkgesteld met de paardenstaart, één van de bijzonder hardnekkige onkruiden in de tuin. Er zijn echter een aantal soorten die bijzonder decoratief zijn op vijvers en in emmers.

De vijverpaardenstaart is een decoratieve oeverplant

Hoeveel soorten paardestaart zijn er?

Omdat de afzonderlijke soorten vaak met elkaar zijn gekruist, zijn er geen betrouwbare cijfers over het aantal soorten. Botanici gaan uit van ongeveer 20 verschillende soorten.

Bekende soorten paardestaart

  • Veldpaardestaart: tot 50 cm
  • Moeras heermoes: tot 30 cm
  • Winterpaardestaart: tot 100 cm
  • Grote winterpaardestaart: tot 150 cm
  • Vijver paardestaart: tot 150 cm
  • Dwergpaardestaart: tot 10 cm
  • Japanse heermoes: tot 130 cm

Verschillen tussen de individuele paardenstaartsoorten

Sommige soorten paardenstaart, zoals winterpaardestaart, vormen enkele, onvertakte scheuten die zich gedragen als kleine speren. Andere soorten vertakken zich zo dat er meerdere scheuten uit één scheut groeien.

De meeste soorten die in de tuin worden gekweekt, geven de voorkeur aan moerassige locaties aan de rand van een vijver of water.

Heermoes vormt geen bloeiwijzen

Wat alle paardenstaartsoorten gemeen hebben, is dat de plant geen bloemen vormt met zaden, die hij gebruikt om zich voort te planten.

In plaats daarvan groeien er spruiten met een piek van sporen aan de bovenkant. De sporen worden door de wind weggeblazen.

Ze groeien in het voorjaar en zien er in eerste instantie uit als kleine paddenstoelen. Bij de meeste soorten wijken de stekels dan terug. Pas dan verschijnen de meestal groene scheuten van de heermoes met hun karakteristieke bladkransen.

Plant indien mogelijk alleen heermoes met een wortelbarrière

Alle soorten paardestaart hebben de neiging zich uitgebreid te verspreiden, via de sporen en ondergrondse wortelstokken.

Veldheermoes moet je alleen in potten planten, anders kom je nooit meer van het kruid af.

Bij andere soorten is het raadzaam om voor het planten een wortelstokbarrière te creëren. Het voorkomt dat de wortelstokken zich via uitlopers door de tuin verspreiden. De wortelstokbarrière moet minimaal 60 centimeter diep in de grond worden ingebed.

tips

In tegenstelling tot de moeraspaardenstaart is de veldpaardenstaart eetbaar. Groene delen van de plant hebben echter een zeer bittere smaak. Moeraspaardestaart is giftig en mag niet worden gegeten.

Categorie:

Moestuin