Een inheemse esdoorn is gemakkelijk te onderscheiden van andere boomsoorten door zijn handvormige, gelobde bladeren. Het identificeren van individuele esdoornsoorten wordt steeds moeilijker. Wil je tijdens je volgende wandeling pronken met je diepgaande kennis en elke esdoorn bij naam noemen? Duik dan in deze gids over de onderscheidende kenmerken van esdoornbladeren.

De bladpunten van de veldesdoorn zijn afgerond

Sycamore, Noorse en veldesdoorn - onmiskenbare bladvormen

De drie meest voorkomende esdoornsoorten in onze bossen zijn ons bekend vanwege hun spectaculaire herfstkleuren. Gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), Noorse esdoorn (Acer platanoides) en veldesdoorn (Acer campestre) zijn duidelijk van elkaar te onderscheiden door hun karakteristieke bladvormen:

  • Gewone esdoorn: 5-lobbig, gekartelde bladrand, boven donkergroen, onder grijsgroen, 20 cm lang, 15 cm breed
  • Noorse esdoorn: 5 tot 7 lobben, uitstekende punten, tot 18 cm lang, extra lange bladsteel, gladde bladrand (nooit gezaagd)
  • Veldesdoorn: dubbellobbig, groen, 3 tot 5 lobben, gladde bladrand, onderzijde fluweelachtig behaard

Europese esdoornsoorten hebben hun prachtige bladeren doorgegeven aan de variëteiten die eruit zijn voortgekomen. De populaire esdoorn Globosum kan de Noorse esdoorn niet ontkennen als zijn stamvader. De gele spikkels op het blad van de Leopoldii-variëteit verraden nog niet de afstamming. De 5-lobbige handvorm van de bladeren verraadt zonder twijfel dat de gewone esdoorn hier de inspiratie was.

Ingegroefde bladeren onthullen Aziatische esdoornsoorten

Aziatische esdoornsoorten zijn erg populair omdat ze minder gedijen dan hun Europese tegenhangers. Kenmerkend voor de talrijke variëteiten zijn diep ingesneden bladeren, die zijn samengesteld uit 5 tot 11 puntige lobben. Het blad is aan de rand gekarteld, waardoor verwarring met Europese esdoorns uitgesloten is.

Een nadere beschouwing vereist de identificatie van de Japanse Japanse esdoorn, waarvan de compacte variëteiten zich in potten op balkons en terrassen manifesteren. De bladeren hebben 5 lobben en zijn gekronkeld, wat de differentiatie van inheemse esdoornsoorten bemoeilijkt. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk is de rode bladsteel, die alle twijfels wegneemt.

tips

Tijdens het bladloze seizoen onthullen sommige esdoornsoorten hun naam op basis van hun bast. Japanse esdoorn sangokaku heeft in de winter koraalrode scheuten. Sycamore onderscheidt zich door zijn grijsbruine, ruwe en schilferige bast. De schors van Noorse esdoorn vertoont opvallende langsscheuren. Typerend voor de Japanse esdoorn zijn lichte verticale strepen in de bruine bast.

Categorie:

Bomen