Ze worden ook wel tuinbonen, tuinbonen of veldbonen genoemd en zijn de laatste jaren wat vergeten in Duitse groentebedden. Desalniettemin smaken de tuinbonen buitengewoon lekker. Als je heel snel van de heerlijke pitten wilt genieten, moet je de - zoals ze in het Midden-Duits genoemd worden - slimme (want dikke en mollige) bonen nu in de grond planten.
De bloem van de tuinboon is mooi om naar te kijken
Allereerst: De schil kan absoluut niet worden gebruikt en is oneetbaar. Na de oogst worden alleen de peulen opengebroken en worden de kernen van binnen losgemaakt. Dit is de reden waarom de weelderige groene vruchten die rijpen niet tot de botanische groep van bonen behoren, maar een soort wikke-familie zijn.
De "Hangdown Grünkernig" en de "Triple White" behoren tot de uitstekend groeiende soorten op onze breedtegraden. Als je de vrucht liever donkerbruin wilt hebben in de pot en op het bord: het "rode zaad" is niet alleen uitstekend van smaak, maar kan ook gemakkelijk worden bewaard als gedroogde boon voor de winter.
Teelt van tuinbonen
De beste oogstresultaten worden verkregen als de zaden al half januari in kleine potjes worden gezaaid. De jonge planten kunnen vier weken later buiten staan en dienen zo te worden gebruikt dat hun wortels minimaal twee centimeter diep met aarde bedekt zijn. Bij direct buiten zaaien moet erop worden gelet dat de grond zo droog mogelijk is. Zes centimeter diep met een handbreedte ertussen kunnen de plantjes zich dan optimaal ontwikkelen. Liefhebbers van tuinbonen moeten tussen zaaien en oogsten tussen de 75 en 100 dagen geduld hebben, afhankelijk van het weer.
Voor betere eters: Tuinbonen met Parmaham
Hoewel het schillen met redelijk geoefende handen relatief snel gaat, hebben tuinbonen een vrij hoog percentage afval. Als richtlijn geldt dat als je twee kilo vers geoogste peulen gebruikt, je ongeveer 500 gram kant-en-klare pitten kunt verwachten. Welk gerecht je ook kiest: Door het hoge gehalte aan glucoside worden de bonen in ieder geval geblancheerd, ook al worden ze soms rauw gegeten, bijvoorbeeld in de Italiaanse keuken. We kunnen ons receptidee aanbevelen, dat meerdere keren is getest en gegarandeerd zonder allergene stoffen op de eettafel staat.
De ingrediënten die nodig zijn voor vier personen zijn:
- 200 gram bonenzaden;
- 30 ml olijfolie;
- twee eetlepels balsamico-azijn;
- Twee middelgrote tomaten;
- Een verse lente-ui;
- ongeveer 150 gram dun gesneden Parmaham;
- Vier basilicumblaadjes, plus peper en suiker naar smaak;
Voorbereiding in orde
1. De tuinbonen worden eerst ongeveer vijf minuten geblancheerd in kokend gezouten water en vervolgens geblust in ijswater. Na verdere afkoeling worden de nu enigszins droge korrels afzonderlijk tussen wijsvinger en duim gedrukt totdat hun buitenhuid openbarst. Meng op het einde alle op deze manier verkregen zaden met de olijfolie, suiker, peper en azijn en laat een paar minuten staan.
2. Ondertussen worden de twee tomaten gebroeid, ook geblust en ontveld voordat ze worden gehalveerd, ontpit en in kleinere blokjes gesneden. Maak de ui schoon, was hem en snijd hem in kleine rolletjes. Spoel nu de basilicum af, dep droog met keukenpapier en snij ook in kleinere plakjes.
3. Bijna klaar, want nu liggen de plakjes Parmaham naast elkaar op de borden. Bonen, tomatenblokjes, basilicum en de uienrolletjes hoeven nu alleen nog maar door elkaar te worden gemengd en op de ham te worden verdeeld.
Als vullend bijgerecht raden wij aan om ovenverse baguettes te serveren die hier goed bij passen en u een goede eetlust wensen.