Met bessen die bedrieglijk echt lijken, misleidt valse vlierbessen goedgelovige verzamelaars. Een fout heeft fatale gevolgen voor de gezondheid, omdat de vruchten van de dwergvlier giftig zijn. Zo zie je het verschil met de eetbare vlierbes.
Dwergvlier - geen imitatie en toch een nep-vijftig
Binnen de diverse vliersoorten heeft de dwergvlier (attich) bestaansrecht. Hij scoort immers met zo'n robuuste constitutie dat hij langs de kusten is aangeplant als windscherm op de duinen. Desalniettemin houdt hij elk jaar langs de randen van het bos de bessenverzamelaars voor de gek, omdat zijn giftige vruchten bedrieglijk veel lijken op echte vlierbessen. U kunt de Attich herkennen aan deze kenmerken:
- valse vlier groeit kruidachtig, terwijl echte vlier houtachtig is
- de giftige, paars-zwarte bessen zijn voortdurend naar boven gericht, terwijl eetbare vruchten hangen
- Attich-bessen hebben een lichte deuk in de vruchtschil
- de blaadjes op de valse vlier zijn smaller en korter
- Dwergvlier verspreidt een onaangename geur
- misleidende vlier is met 150 centimeter hoogte aanzienlijk kleiner
Het onderscheid tussen vals en echt mag niet verhullen dat zwarte vlier een bepaald gif.webpgehalte heeft. Dit geldt met name voor de vlierbessen, die niet rauw gegeten mogen worden. Het gif.webp dat erin zit, lost echter op vanaf een temperatuur van 80 graden Celsius tijdens het koken. Bij de vruchten van de dwergvlier leidt geen enkele verwerkingsmethode tot eetbaarheid.
tips en trucs
Aangezien de hoge toxiciteit van de valse vlier ook geldt voor vogels en andere dieren, moet je ook afzien van het kweken van parkieten in een tuin die dicht bij de natuur staat. Een geschikt alternatief uit het vliergeslacht zijn bijvoorbeeld de gele vlier of de hertenvlier, die mooi zijn om te zien en tegelijkertijd een waardevolle boom voor het voederen van vogels.