Langhoornkevers behoren tot de gevaarlijkste plagen die met hout knoeien. Maar een plaag wordt vaak pas ontdekt als de schade al ver gevorderd is. Vroege detectie is niet hopeloos, want de larven openbaren zich door bepaalde schadepatronen.

De larven van de houtboktor eten graag hout

Inhoudsopgave

Toon alles
  1. de essentie in het kort
  2. schadelijke foto's
  3. beoordeling van een besmetting
  4. strijden
  5. Kenmerken
  6. levensstijl en ontwikkeling
  7. boktor soorten
  8. voedsel
  9. Gebeuren
  10. Veel Gestelde Vragen

    11. de essentie in het kort

    • Als u een besmetting met een huisboorder ontdekt, moet u dit onmiddellijk melden aan de bouwautoriteit - er is een meldingsplicht
    • De boktor onthult zich door stapels houtmeel aan de voet van de besmette meubels
    • Thermische regeling is het meest milieuvriendelijk, bijvoorbeeld met warmte in de oven of sauna of met kou in de tuin als de temperatuur onder nul is
    • Bestrijding met chemische middelen wordt afgeraden en is minder efficiënt

    Identificeer plagen door middel van kwaadaardige afbeeldingen

    Langhoornkevers kunnen ingebouwd naaldhout in zeer korte tijd ernstig beschadigen. In Duitsland wordt de huislonghorn beschouwd als de gevaarlijkste houtvernietiger in huis, daarom is in sommige deelstaten een meldingsplicht vastgelegd in de bouwvoorschriften. Als u een besmetting constateert, dient u onmiddellijk contact op te nemen met de verantwoordelijke bouwautoriteit.

    tips

    Kies bij het bouwen van een huis hout met een minimaal kernhoutgehalte van 90 procent. Deze wordt noch door de huislanghoorn noch door de houtworm aangevallen.

    tekenen van een besmetting

    De eetactiviteit van de boktor is veel moeilijker te detecteren dan de voedingsschade veroorzaakt door de houtworm (Anobium punctatum). De longhorn van het huis verstopt loggangen met zaagsel en uitwerpselen, zodat er geen verklikkerige stapels houtmeel achterblijven. Deze gangen worden niet meer betreden.

    Bij een ernstige besmetting blijft er een dunne houten huid achter die gemakkelijk kan worden afgeschraapt en het tunnelsysteem onthult. Het enige uiterlijke onderscheidende kenmerk van aangetast hout zijn de ovale uitgangsgaten van de volwassen kevers. Deze zijn tussen de vier en zeven millimeter groot. Voedergeluiden zijn een duidelijke indicatie van een actieve besmetting.

    uitweiding

    Spoor de huisgeit op met speurhonden

    Sinds 2008 worden in Australië proeven gedaan met speurhonden, die bedoeld zijn om een besmetting door de huislonghorn in een vroeg stadium op te sporen. Hiertoe werden twee Labrador-honden speciaal opgeleid. Hun fijne reukvermogen moet het mogelijk maken om de keverlarven in het hout tot drie jaar eerder te identificeren. Conventionele maatregelen zoals het doorzoeken van ingebouwd hout geven alleen betrouwbare informatie als volwassen kevers al gaten hebben gevonden om te ontsnappen. Dan hebben ze zich misschien al voortgeplant en nieuwe eieren gelegd.

    beoordeling van een besmetting

    Een houttekenplaag wordt vaak pas heel laat ontdekt

    Voordat maatregelen worden genomen om de besmetting te bestrijden, moet de besmetting worden gecontroleerd en verzekerd door een specialist. De huislonghorn is niet altijd een plaag voor voedingssporen in het bos. Ook andere insecten laten tunnels achter in dakbalken.

    Houtleeftijd en gevaar:

    Tijdens een besmettingscontrole wordt gekeken naar de intensiteit van de besmetting en de ouderdom van het hout op de onbeschadigde balken. Statistisch gezien is het zeer onwaarschijnlijk dat hout van rond de 60 jaar oud wordt aangetast. Dit betekent dat later aangebrachte houtbescherming nutteloos is.

    De aantrekkingskracht van de houtsoort is de eerste 30 jaar erg sterk en neemt daarna gestaag af. Na 100 jaar is hout nauwelijks bedreigd en wordt 140 jaar oud hout slechts in zeldzame uitzonderingen aangevallen. Toch is een plaag niet helemaal uit te sluiten, ook niet bij oud hout. Vinden de mannetjes alleen geïmpregneerd hout, dan zetten ze hun geursporen ook op atypisch oud hout. Daarnaast kan vers reparatiehout de aantrekkingskracht weer vergroten.

    Hoe ouder het hout is, hoe kleiner de kans dat het besmet raakt. Dit kan echter niet volledig worden uitgesloten.

    Pas op voor dubieuze experts

    Het is niet ongebruikelijk dat bedrijven profiteren van de onwetendheid van het publiek en onzinnige of te dure tegenmaatregelen nemen. Er zijn vaak zogenaamde huis-aan-huisverkopen, waarbij bewoners zich laten verrassen door zelfbenoemde experts en uit bezorgdheid contracten ondertekenen.

    In sommige gevallen is de besmetting zo ernstig dat de geadverteerde bestrijdingsmethoden niet langer effectief zijn en de hele dakconstructie moet worden vervangen. Veel maatregelen hebben ook geen zin als de besmetting al is uitgestorven of nog maar heel zwak ontwikkeld is. Dure beheersmaatregelen worden minder vaak aangeboden, ook als houtschade is veroorzaakt door andere ongevaarlijke insecten zoals de houtwesp of de boktor.

    strijden

    Bij een positieve controle worden afhankelijk van de intensiteit verschillende maatregelen genomen. Het ongedierte wordt vaak bestreden met chemische middelen. Contactinsecticiden zijn niet altijd de beste oplossing, omdat ze het voor ongedierte moeilijk maken om ze te bereiken. Effectieve controle wordt uitgevoerd met behulp van de heteluchtmethode bij hoge temperaturen. Kleinere voorwerpen kunnen worden verwarmd in de sauna. In een magnetron met ingebouwde hoornverwarmer kan het hout enkele minuten worden bestraald en oververhit, zodat alle levende wezens die water bevatten worden gedood.

    Chemische controle:

    • Vijlen en impregneren van de houten oppervlakken
    • onder druk staande of drukloze injectie
    • Fumigatie met sulfurylfluoride

    tips

    Om al het leven in het hout te doden, moet je het meubel een tot drie uur opwarmen tot 65 graden Celsius. Eiwitten in het lichaam beginnen te stollen bij ongeveer 60 graden Celsius, waardoor het organisme sterft.

    Kenmerken

    De houten boktor is niet erg opvallend

    De boktor, die ten onrechte kortweg de boktor wordt genoemd, behoort tot de familie van de boktorren. De kever is als zodanig te herkennen aan zijn lange antennes, die licht naar achteren gebogen zijn. Vanwege dit typische kenmerk kreeg de familie de Duitse triviale naam. Achter de boktor zit de soort Hylotrupes bajulus. Vrij vertaald betekent deze soortnaam zoiets als "degene die boort in het hout van de drager". Deze uitdrukking geeft de manier van leven van de kever aan.

    Een kever met vele namen:

    • balkstandaard
    • huisgeit
    • Grote houtworm

    Typische eigenschappen

    Volwassen kevers zijn tussen de acht en 26 millimeter lang. Het lichaam is relatief vlak. Kleur en markeringen kunnen per persoon verschillen. De basiskleur is bruin tot zwart, waarbij poten en voelsprieten meestal wat lichter lijken. Het hele lichaam is bedekt met fijn en grijzig glanzend haar. Bij sommige dieren vertonen de dekschilden duidelijk twee paar witte haarvlekken. Deze kunnen min of meer intensief ontwikkeld worden.

    anatomie

    Langhoornkevers hebben een sterk afgerond pronotum met aan de bovenzijde twee glanzend eelt. Het pronotum is aanzienlijk breder dan de kop. Opvallend zijn de verdikte dijen van de poten, waarvan de klauwen kleine tanden hebben. Voor een boktor heeft de huisboktor relatief korte antennes, waarbij het derde antennesegment langer is dan het vierde.

    larve

    De larven van de boktorren kunnen een lengte bereiken van wel 30 millimeter. Hun ivoorkleurige lichaam is duidelijk gearticuleerd en eindigt in een grotere kop met krachtige monddelen. Naast het eetgerei zijn er driepuntsogen. Als ze niet gestoord worden, zijn hun geluiden, gemaakt door het schrapen van de houtvezels, duidelijk hoorbaar. Ze kunnen worden gebruikt als een zeker teken van houtaantasting. Bij de minste verstoring stoppen ze met eten en vallen ze stil.

    levensstijl en ontwikkeling

    Tussen mei en augustus zijn de kevers op zoek naar een partner, en ze leven slechts ongeveer vier weken. Gedurende deze tijd neemt de huislonghorn geen voedsel. Omdat het een droog houtinsect is, leggen de kevers hun eieren alleen in gedroogd en grotendeels bebouwd hout.

    hout zoeken

    Direct na het uitkomen gaan de vrouwtjes op zoek naar een geschikte plek om hun eieren te leggen. Aan de hand van de ontsnappende spuitbussen beoordeelt ze de geschiktheid van verschillende houtsoorten. Mannetjes zoeken ook een geschikte en beschermde plek in het bos die geschikt is om te paren. Ze produceren dan een sekslokmiddel om een vrouwtje aan te trekken dat wil paren. Deze worden echter ook beïnvloed door de intensiteit van de geur van het hout. Op deze manier proberen de vrouwtjes het hout te vinden dat optimale ontwikkelingsmogelijkheden biedt voor hun kroost.

    koppelen

    Het vrouwtje legt twee tot drie dagen na de paring eieren. Deze worden met behulp van een flexibele buis in kleine scheurtjes in het hout geplaatst. Zelfs de kleinste openingen met een breedte van 0,3 millimeter zijn voldoende.

    In het kader van een legproces worden zes tot acht legsels gevormd, die elk gemiddeld 50 tot 60 eieren bevatten. In totaal kunnen vrouwtjes tussen de 140 en 200 eieren leggen. Individuele vrouwtjes produceren meer dan 500 eieren. Mannetjes sterven kort na het paren, terwijl vrouwtjes sterven na het leggen van hun eieren.

    Een enkel vrouwtje legt tussen de 50 en 60 eieren

    ontwikkelingscycli

    Kort na het uitkomen vreten de larven zich een weg dieper het bos in. Ze doorlopen verschillende groeicycli waartussen ze vervellen, waarbij de duur van de larvale ontwikkeling door verschillende factoren wordt beïnvloed.

    Na het laatste larvale stadium vindt verpopping plaats net onder het oppervlak van het hout. De larve ondergaat een metamorfose en komt uit als een geslachtsrijpe kever. Het duurt meestal vier tot zes jaar voordat de larve zich ontwikkelt tot een volwassen kever. Als de larven in voedselarm hout leven, kan de ontwikkeling zich uitstrekken tot twaalf en in zeldzame gevallen tot 18 jaar.

    Dit heeft invloed op de larvale ontwikkeling:

    • voedingsstof: hoog eiwitgehalte belangrijk
    • vochtigheid: idealiter tussen de twaalf en 30 procent
    • temperatuur-: Optimaal tussen 28 en 30 graden Celsius
    • houtsoort: geeft de voorkeur aan zachthout zoals dennen, dennen of sparren

    Soorten van de boktor

    De Europese boktor is gemakkelijk te herkennen en moeilijk te verwarren met andere soorten. De grootste misverstanden komen voort uit het misleidend noemen van verschillende soorten. De verkeerde aanduiding boskever komt af en toe voor. Deze naam is waarschijnlijk ontstaan als een mengsel van de tekensoort gewone houtteek en de boktor uit de familie van de boktorren. Er zijn een aantal andere boktorren die als ongedierte verschijnen.

    wetenschappelijke naam verdere aanduidingen schade Herken
    Aziatische houthoornkever Anoplophora glabripennis Aziatische boktor Loof- en fruitbomen zwart met lichte vlekken
    Chinese houthoornkever Anoplophora chinensis Citrus boktor Loofbomen, bij voorkeur citrusplanten zwart met lichte vlekken
    Gewone boktor Stictoleptura rubra Roodkraaggeit Naaldhout, bij voorkeur sparren en grenen helder roodachtig bruin

    De roodhalsbok heeft niet alleen een rode nek

    voedsel

    Langhoornkevers besmetten alleen zachthout zoals dennen en sparren, sparren en lariksen of Douglas-sparren. Hardhout scheidt stoffen af die de larven doden. Deze voeden zich voornamelijk met het spinthout, dat zich in de buitengebieden bevindt. Af en toe ondernemen ze verkenningstochten naar het binnenste kernhout. Maar dit wordt grotendeels vermeden. De reden voor dit gedrag is de voedingswaarde van het hout. Het nutriëntengehalte in de buitenste jaarringen is beduidend hoger dan in het kernhout. Hoe lager het eiwitgehalte, hoe langzamer de larven zich ontwikkelen.

    Gebeuren

    Het verspreidingsgebied van de boktor strekt zich uit over het hele Palearctisch gebied. De houtplaag werd door mensen naar Noord-Amerika, Zuid-Afrika en Australië gebracht. Vrouwtjes leggen hun eieren alleen in dood naaldhout, dus hun larven kunnen profiteren van het voedselrijke spinthout. De kevers zijn vaak te vinden in het ingebouwde hout van dakconstructies of houten gevels, omdat de omstandigheden hier optimaal zijn voor ontwikkeling. Vaak zitten er al eitjes in het brandhout of in het haardhout, zodat het ongedierte er makkelijk in kan.

    Veel Gestelde Vragen

    Hoe ziet de huisgeit eruit?

    De houtplaag, die tot de boktor behoort, heeft een variabel lichaam dat tot meer dan twee centimeter lang kan worden. De relatief korte en naar achteren gekromde antennes zijn typisch. De kever is bruin tot zwart van kleur en behaard. Soms zijn er witte haarvlekken op de vleugels te zien. De verdikte dijen zijn een ander onderscheidend kenmerk.

    Kun je de houten boktor verwarren?

    Het is bijna onmogelijk om de volwassen kevers door elkaar te halen, aangezien alle andere boktorren er anders uitzien. De asgrijze avondbok (Trichoferus holosericeus, synoniem: Hesperophanes cinereus) wordt ook wel een houtbokdubbel genoemd. Deze soort is geïntroduceerd vanuit warme streken en leeft alleen in loofbomen. Volwassen kevers zijn te herkennen aan hun kleur. Deze dubbelganger heeft een roodbruine basiskleur, die echter wordt verborgen door de intens grijze tot witachtige haren. Als droog houtinsect veroorzaakt deze soort ook schade aan het hout.

    Hoe herken ik een besmetting door de bosboktor?

    Een plaag blijft vaak onopgemerkt totdat de eerste uitvlieggaten zichtbaar worden op het hout. Dan heeft de larve mogelijk al grote schade aangericht. Een eerste teken van een besmetting zijn voedingsgeluiden die uit de balken komen. Ze doen denken aan krabben en schrapen, wat optreedt wanneer de randen van de duim en middelvingernagel tegen elkaar wrijven. Sommige uitstulpingen zijn zichtbaar op het houtoppervlak.

    Hier moet je op letten:

    • flinterdun laagje hout kan er makkelijk afgeschraapt worden
    • gangen gevuld met stoffig zaagsel verschijnen
    • typische ribbels op de wanden van het gangpad

    Waarom stoppen de geluiden van de huislonghornlarven als ze gestoord worden?

    De larven zijn extreem gevoelig voor geluid, aangezien een van hun natuurlijke vijanden de specht is. Hij zoekt zijn voedsel door op het hout te tikken en op zoek naar insecten en larven. Longhorn larven vallen stil bij de minste verstoring, zodat roofdieren ze niet opmerken.

    Hoe kan ik een besmetting met een huisboorder voorkomen?

    Kies inheemse houtsoorten die resistent zijn tegen aantasting door de boktor. Kernhout van lariks, grenen en douglas, dat maximaal tien procent spint heeft, zorgt voor een optimale preventie. Evenzo beschermt scheurvrij, droog hout tegen aantasting. Indien u om kostenredenen niet zonder spint- of naaldhoutrijk hout kunt, dient u dit voor de plaatsing te behandelen met een chemisch houtverduurzamingsmiddel.

    Hoe hout te beschermen:

    • doen zonder warmte-opslaande houten bekisting
    • Houten constructies moeten goed geventileerd zijn
    • Wand niet in hout om vochtophoping te voorkomen
    • geen was op zolder drogen
    • Sluit zolderluiken tijdens de vlucht

Categorie:

Dieren in de tuin