De teunisbloem, een bloeiende struik die tot 60 centimeter hoog wordt, siert kleurrijke meerjarige perken en vele borders met zijn veelal felgele bloemen. De traditionele cottage-tuinplant wordt echter niet alleen als sierplant gebruikt, maar kan ook als groente worden gegeten. De plant - vooral de zaden en bloemen - wordt ook in de geneeskunde gebruikt.
De teunisbloem is niet giftig, maar wordt zelfs op veel manieren gebruikt als medicinale plant
Teunisbloem is niet giftig voor mens of dier
Als u op internet zoekt naar informatie over de toxiciteit van de teunisbloem, blijft u achter met veel verwarring. Vaak genoeg blijkt de informatie dat de plant giftig is en dus niet eetbaar. Je kunt dergelijke beweringen gerust vergeten, omdat ze gewoon verkeerd zijn. Integendeel: al eeuwenlang worden de bladeren, wortels en bloemen van de teunisbloem als voedsel gegeten - een gebruik dat de afgelopen decennia enigszins is vergeten. Overigens is de plant net zo giftig voor dieren als voor mensen - integendeel, want cavia's, konijnen & Co. knabbelen graag aan de smakelijke bladeren.
Teunisbloem als voedsel
Vanwege de roodachtige verkleuring stond de vlezige wortel van de teunisbloem vroeger bekend als "hamwortel". Het werd gekookt in vleesbouillon en gebruikt als salade met azijn en olie of als groente zoals schorseneren. De jonge blaadjes zijn geschikt als salade of gekookt als spinazie, de bloemen en bloemknoppen vormen een prachtige decoratie die ook nog eens eetbaar is.
Teunisbloem in de geneeskunde
Vooral de zaden van de teunisbloem bevatten veel gamma-linolzuur en worden daarom tot olie geperst en gebruikt bij huidproblemen. Vooral teunisbloemolie wordt vaak gebruikt bij neurodermitis. De bloemen kunnen worden gebruikt om een infusie of siroop te maken die hoest en andere milde luchtwegaandoeningen verlicht.
tips
De zaden van de teunisbloem, geroosterd in een pan zonder vet, smaken ook heerlijk in muesli.