De hoge waardering van esdoornsoorten als huis- en laanbomen of heesters is voornamelijk gebaseerd op de furieuze herfstkleuren van hun mooi gevormde bladeren. Minder bekend is wat er tijdens de bloei in de boomtoppen gebeurt. Deze informatie maakt u vertrouwd met interessante details over de esdoornbloesem.
Afhankelijk van de variëteit varieert de bloesem van de esdoorn
Esdoornbloesem - subtiele schoonheid in de lente
Wie als natuurliefhebber schoonheid in de details zoekt, vindt in de esdoorn wat hij zoekt. Geurige bloesems verschijnen lang voordat het herfstkleurenspektakel van de bladeren begint. Hun subtiele uiterlijk logenstraft het feit dat esdoornbloesems een waardevolle bron van nectar en stuifmeel in de tuin zijn. Dit is hoe de meest populaire esdoornsoorten bloeien:
- Noorse esdoorn (Acer platanoides): in april met geelgroene eindpluimen voor het blad
- Gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus): in april en mei met geelgroene bloemtrossen, tegelijk met of na het uitlopen van het blad
- Veldesdoorn (Acer campestre): in mei met 10-20 gelige pluimen tegelijk op de bladeren
Esdoornsoorten die naar Europa zijn geëmigreerd, trekken een meer opvallende bloemenjurk aan. Vuuresdoorn (Acer ginnala) scoort in mei met witgele, 4 tot 6 cm brede paraplutrossen die verleidelijk ruiken. Aziatische sleufesdoorn (Acer palmatum) en zijn prachtige variëteiten inspireren in mei en juni met 6-8 mm brede bloemen in cymes. De contrasten tussen de crèmekleurige bloembladen en de roodachtige kelkblaadjes zijn prachtig om naar te kijken.
Rode en zilveren esdoorn luiden de bloeiperiode in
Terwijl inheemse esdoornsoorten nog in winterslaap zijn, ontspruiten de eerste geelgroene tot licht roodachtige bloemen al aan de Noord-Amerikaanse zilveresdoorn (Acer saccharinum). Korte tijd later trekt de rode esdoorn (Acer rubrum) zijn donkerrode bloesems. De bloemen verzamelen zich in dichte trossen op de zijtakken, tot grote vreugde van de eerste insecten.
tips
Wanneer de mooie, geurige bloemen van de plataan (Acer pseudoplatanus) worden bestoven en verdord, wordt het gevaarlijk voor paarden en ezels. De gevleugelde vruchten bevatten het dodelijke neurotoxine hypoglycine A. Wetenschappers van de Universiteit van Utrecht hebben kunnen bewijzen dat de gevreesde wilgenmyopathie te wijten is aan de consumptie van plataanzaad.