Bomen zien er heel verschillend uit: er zijn kleine bomen, grote bomen, sommige met een ranke groei, sommige met een bolvormige of extreem spreidende kroon. De karakteristieke vormen van uiterlijk worden grotendeels bepaald door het wortelstelsel van de boom. Dit is weer afhankelijk van de natuurlijke leefomgeving van de boom. Hart, platte of diepe wortels: Elk systeem heeft zijn eigen problemen voor tuinbomen. Lees waar u op moet letten bij diepgewortelde bomen.
Lariksen hebben wortels tot twee meter diep
Wat zijn diepwortels?
Diepgewortelde bomen vormen een hoofdwortel die diep groeit - tot tien meter of meer, afhankelijk van de boomsoort. Een paar zijwortels vertakken zich van deze primaire wortel, maar ze vervullen niet dezelfde essentiële voedingsfunctie als hartwortels of platte wortels. In vergelijking met andere wortelsystemen hebben diepwortelaars een aantal voordelen:
- Waterpunten diep in de aarde bereiken
- Kolonisatie van droge en koude locaties mogelijk
- Bescherming tegen wind-/stormschade dankzij verankering
- Diepe wortels beschadigen geen funderingen, paden en andere constructies
probleem in de tuin
Maar het sterke voordeel van een diepe wortel, zijn penwortel, kan ook een nadeel zijn, vooral in de tuin. Door hun stabiliteit kunnen diepgewortelde planten vaak erg hoog worden, de boom staat immers stevig in de grond verankerd. Sommige sequoia-soorten met een hoogte van meer dan 100 meter zijn hier een goed voorbeeld van. Veel bosbomen zijn ook diepgeworteld en bereiken soms een hoogte van tussen de 30 en 40 meter. Maar niet alleen de enorme omvang kan een probleem zijn in de tuin, maar ook de wortel zelf. Als de boom bijvoorbeeld verplaatst moet worden, is de enkele meters diepe wortel moeilijk uit te graven en kost het veel moeite. In plaats daarvan wordt het vaak gekapt of anderszins beschadigd, waardoor de boom daarna vaak sterft.
Diepgewortelde bomen
In droge streken voelen diepgewortelde bomen zich doorgaans vooral thuis, ze moeten immers de waterlagen bereiken, die ook heel diep zijn. Sommige soorten ontwikkelen echter alleen penwortels als ze jong zijn, om deze vervolgens om te zetten in een hartwortelsysteem wanneer ze volgroeid zijn.
Taxus (Taxus baccata)
Zeer populair in tuinen, de taxus staat niet alleen bekend om zijn giftigheid, het is ook een zeer diepwortelende. De naaldboom, die tot 20 meter hoog kan worden, ontwikkelt penwortels die minstens twee meter diep reiken, die afhankelijk van de locatie ook veel dieper kunnen reiken. Op oudere leeftijd groeien veel fijne wortels net onder het oppervlak.
Eik (Quercus)
Eikenbomen ontwikkelen een sterk wortelgestel dat zo'n 30 tot 40 centimeter diep in de grond reikt. Niettemin worden ze als moeilijk te transplanteren beschouwd en sterven ze vaak in een dergelijke poging.
Es (Fraxinus excelsior)
Hoewel de es tot 40 meter hoog kan worden, reikt de penwortel maximaal anderhalve meter de grond in. Ashes behoren tot de hoogste inheemse bomen in Duitsland.
pijnboom (pinus)
Met een worteldiepte tot tien meter is de den de klassieke diepwortelaar.
Lariks (Larix)
Botanisch gezien behoren de tot 50 meter hoge lariks tot de dennenfamilie. Hun penwortel kan wel twee meter diep worden.
Linde (Tilia)
Ook de penwortels van de lindebomen groeien zo'n twee meter diep.
Zwarte Locust / Mock Acacia (Robinia pseudoacacia)
Oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika, kan de sprinkhaan tot 40 meter hoog worden, terwijl zijn penwortel tot drie meter diep door de grondlagen graaft.
Jeneverbes (Juniperus)
Wees voorzichtig bij het planten van een jeneverbeshaag: Juniperus ontwikkelt penwortels tot zes meter diep, die zeer moeilijk te verwijderen zijn.
tips
Sommige soorten, zoals de walnootboom, ontwikkelen alleen penwortels als jonge bomen, om later een ondiep wortelstelsel te ontwikkelen.