De knoppen van de elzenwegedoorn zijn in de winter vrij onopvallend - om in het voorjaar des te meer op te vallen. Alle belangrijke informatie over het uiterlijk en de ontwikkeling van de toppen is samengevat in dit compacte artikel!
De jonge bladeren van de duindoorn lopen spits toe
Kenmerken van duindoornknoppen
Afhankelijk van het seizoen zijn de knoppen van de elzenwegedoorn min of meer prominent aanwezig.
Wegedoornknoppen in de winter
In de winter, wanneer ze voor het eerst verschijnen, presenteren de knoppen van de els-wegedoorn zich in een eivormige, puntige vorm. Ze zijn ongeveer vijf tot zes millimeter groot. Typerend is het dichte haar in een kaneelkleurige nuance of in een okerbruine tot grijsbruine tint. In tegenstelling tot de duindoorn hebben de knoppen van de duindoorn geen knopschubben.
Kortom, de duindoornknoppen in de winter zijn enerzijds erg klein en onopvallend, maar anderzijds zo bijzonder dat je ze gemakkelijk kunt onderscheiden van de knoppen van verwante planten.
Algemene opmerking: De knoppen bevinden zich afwisselend op de takken.
Els-wegedoornknoppen in het voorjaar
In het voorjaar, wanneer de bladeren beginnen te vormen, zijn de knoppen van de elzenwegedoorn veel prominenter. De aanvankelijk gevouwen bladeren ontvouwen zich geleidelijk - in de ware zin van het woord. Na het voltooide proces hebben de bladeren een lengte van ongeveer drie tot zeven centimeter. Ze zijn breed elliptisch en meestal (nog) puntig naar voren.
Spannend: als de bladeren zich ontvouwen, kun je de bloesems al in de knoppen zien als je goed kijkt.
Extra: bloemontwikkeling
Vanaf eind mei verschijnen in de bladoksels de kleine, groenwitte en extreem nectarrijke bloemen in trossen van twee tot tien exemplaren. De echte elzenwegedoorn is een zogenaamde groeibloeier, die gedurende vele weken - vaak zelfs tot eind augustus - voortdurend nieuwe bloemen vormt. In feite heeft het de langste bloeiperiode van alle inheemse bomen. Dienovereenkomstig biedt het een uitzonderlijk lange, betrouwbare bijenkorf.