Deze geelbloeiende plant, ook wel ambrosia genoemd, heeft zich de laatste jaren massaal verspreid. Vergiftiging door de aanwezige alkaloïden komt niet alleen voor bij dieren, maar vormt ook een gezondheidsrisico voor de mens.Om verwarring met niet-giftige planten te voorkomen en om huisdieren en grazende dieren te beschermen, is het belangrijk dat u het kruiskruid duidelijk identificeert en van andere planten kunnen onderscheiden.

Jakobskruiskruid heeft talrijke bloembladen, in tegenstelling tot sint-janskruid, dat precies vijf bloembladen heeft

aanduidingen

Het kruiskruid is in de volksmond ook onder de namen

  • Jakobskruiskruid
  • spinkruid
  • paddenkruid
  • gras

bekend. De plant wordt kruiskruid genoemd vanwege de witte zaadkoppen, die dienen om de zaden te verspreiden, vergelijkbaar met paardenbloem. Ze verschijnen al tijdens de bloeiperiode. De Latijnse naam van de plant Senecio betekent ook oude man.

kenmerken identificeren

Jacobskruiskruid springt meteen in het oog met zijn felgele bloemhoofdjes op braakliggend land. In weilanden daarentegen wordt de giftige plant vaak pas op het tweede gezicht herkend, aangezien veel planten die in juni bloeien ook gele bloemen hebben.

maat

Afhankelijk van de standplaats bereikt de plant een grootte tussen de 30 en 100 centimeter. Onder gunstige omstandigheden kan hij zelfs tot 120 centimeter groeien. In het eerste jaar verschijnt alleen de basale rozet met bladeren van ongeveer 20 centimeter lang. Hun uiterlijk is vergelijkbaar met dat van boerenkool. Pas vanaf het tweede jaar groeit het kruiskruid uit tot kleine struikjes.

stengels en bladeren

Het Jacobskruiskruid vormt een hoekige, gedraaide en sterke stengel, die vaak roodbruin of violet glinstert en gedeeltelijk behaard is als een spinnenweb.

De geveerde (naam voor een blad dat uit meerdere bladeren bestaat) bladeren zijn sterk ingesneden en afwisselend gerangschikt. Ze zijn relatief vezelig en aan de onderkant vaak bedekt met een spinnewebachtige pluis. De zijpunten steken haaks uit. Als de plant in volle bloei staat, zijn de basale bladeren al verdord.

Jacobskruiskruid dat niet in bloei staat, is relatief duidelijk te herkennen aan de geur van de gekneusde bladeren. Ze hebben een zeer onaangename, bijna misselijkmakende geur.

bloesems

De felgele, 15 tot 20 millimeter grote bloemhoofdjes van de madeliefjesfamilie staan in rechtopstaande bloemschermen. Ze zijn vergelijkbaar met madeliefjebloemen in hun structuur. Er zijn 13 lintbloemen rond de binnenste, schijfvormige krans. Zoals bij alle madeliefjesfamilies, kan het aantal hiervan echter variëren.

Het knopdeksel bestaat uit 13 schutbladen met zwarte punt en twee nauwsluitende buitenste schutbladen.

hoogtijdagen

Jacobskruiskruid bloeit van juni tot augustus.

wortel

Jacobskruiskruid vormt een sterke en diepe penwortel met talrijke fijne vezelige wortels.

Gebeuren

Jacobskruiskruid gedijt op hoogtes van ongeveer 1000 meter. Het geeft de voorkeur aan vrij droge, matig voedzame, leemachtige kleigronden. Hij vestigt zich bij voorkeur op zelden gemaaid landbouwgrond, op weg-, weg- en spoordijken en op braakliggend land.

speciale eigenschap

In het voorjaar wordt het Jakobskruiskruid vaak gekoloniseerd door de zwartgele rupsen van de Jakobskruisbeer. Gespecialiseerd in de waardplant, worden de rupsen niet geschaad door de gif.webpstoffen die ze binnenkrijgen, maar zijn ze zelf oneetbaar voor andere dieren. Op basis van het voorkomen van deze rupsen kan de plant betrouwbaar worden geïdentificeerd.

Jakobskruiskruid is een van de gevaarlijke giftige planten

Alle delen van de plant bevatten de gif.webpstoffen jacobine en senecionine. Jonge planten en bloemen bevatten de hoogste concentratie gif.webp. Ook in hooi en kuilvoer blijven de gif.webpstoffen werkzaam.

Het gif.webp van Jacobskruiskruid wordt gemetaboliseerd in de lever en is niet direct giftig. De alkaloïden komen ook via de voedselketen in het voedsel terecht. Deze zijn al aangetroffen in eieren, melk, honing en kamillethee.

Gevaarlijk voor mens en dier

Hoewel Jakobskruiskruid niet op de lijst van giftige planten staat, is het zeer gevaarlijk voor mens en dier. Paarden en runderen zijn zeer vatbaar en overlijden binnen enkele dagen aan acute vergiftiging. Ze weigeren voedsel, vallen snel af en krijgen bloederige diarree. Andere symptomen van intoxicatie zijn duidelijke lethargie, afgewisseld met plotselinge nervositeit. Schapen, varkens en andere zoogdieren zijn minder gevoelig voor de gif.webpstoffen, maar kunnen ook sterven als ze regelmatig besmet hooi krijgen.

Controle op weiden noodzakelijk

Omdat kruiskruid door dieren wordt gemeden, kan het zich onder gunstige omstandigheden snel verspreiden. Het is daarom aan te raden om de plant in de wei direct en gericht te bestrijden. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat het kruiskruid niet bloeit, omdat de kleine zaadparaplu's zich kilometers ver uitspreiden en jarenlang kiembaar blijven. Jacobskruiskruid is zowel biologisch als chemisch te bestrijden.

tips

Dieren hebben een goed instinct en eten vaak geen giftige planten. Daarnaast smaakt het verse kruiskruid erg bitter. Droge plantendelen in het hooi zijn echter uiterst gevaarlijk, omdat de dieren de giftige plant hier niet kunnen scheiden. Vergiftiging kan geleidelijk verlopen en leidt onvermijdelijk tot de dood van het dier.

Categorie:

Kruiden