Door veel dieren als voedergewassen geminacht, wordt zuring vaak het slachtoffer van controlemaatregelen van boeren. Bepaalde soorten zijn echter in beperkte hoeveelheden perfect geschikt voor menselijke consumptie.

De gewone zuring die voor consumptie wordt gebruikt

De gewone zuring die voor consumptie wordt gebruikt, is de gewone zuring (Rumex acetosa), die op veel weiden in Midden-Europa groeit op dezelfde locaties als de kruipende boterbloem. Hoewel dit type ook kaliumwaterstofoxalaat bevat, dat bij inname in grote hoeveelheden schadelijk is voor het menselijk organisme, kan de hoeveelheid worden waargenomen door bepaalde regels in acht te nemen. De bladeren van deze soort mogen niet meer worden gebruikt, of alleen gekookt, als ze in de zomer roodachtig worden door het toenemende gehalte aan deze soms giftige stof. De grote zuring groeit tot verschillende hoogtes op schaduwrijke en zonnige locaties, maar de torenhoge bloempluimen zijn zelden minder dan 100 centimeter hoog. Voor het planten in uw eigen tuin kunnen de zaden van wilde exemplaren worden geoogst en in uw eigen tuin worden uitgestrooid. De winterharde zaden van de zuring kunnen verschillende terreinomstandigheden aan, maar het is moeilijk om de diepgewortelde planten in bedwang te houden nadat ze zich voor het eerst hebben verspreid.

De dokfamilie

In totaal behoren meer dan 200 verschillende ondersoorten tot de dokfamilie (Rumex), waaronder bijvoorbeeld:

  • kleine zuring
  • Gekruld dok
  • Romeins dok
  • alpine dok
  • bloeddok

Hoewel de meeste zuringsoorten niet direct giftig zijn, kunnen ze verschillende hoeveelheden van het dodelijke kaliumwaterstofoxalaat bevatten, afhankelijk van de locatie en soort. Daarom moet u vóór consumptie mensen raadplegen die bekend zijn met kruiden in de respectieve verzamelregio of uw toevlucht nemen tot het kweken van gekochte zaden in uw eigen tuin.

De verwarring van de zuring met andere plantensoorten

De zuring kan door onervaren kruidenverzamelaars soms verward worden met de giftige Aärons staf. Deze heeft op een bepaald moment in het voorjaar jonge bladeren die erg op de zuring lijken. Wel kan een onderscheid worden gemaakt op basis van het bladblad, aangezien aan de onderste bladeinden van de zuringbladeren zijdelingse puntige uiteinden zitten. Deze zijn rond in de bladeren van de Aäronische staf. Als u aan de veilige kant wilt blijven, moet u wachten op de duidelijke ontwikkeling van de eerste bloemen voor de oogst.

tips en trucs

De verschillende verwanten van de gewone zuring kunnen worden ingedeeld op basis van de kleur van hun bloemen, de groeihoogte en de textuur van de bladeren.

Categorie:

Kruiden