- Heermoes is niet giftig
- Verschillende locaties van de twee paardenstaartsoorten
- Zo kun je zien wat voor soort je voor je hebt
Veldpaardestaart (Equisetum arvense) en moeraspaardenstaart (Equisetum palustre) lijken erg op elkaar, zodat leken ze nauwelijks van elkaar kunnen onderscheiden. Omdat moeraspaardenstaart, in tegenstelling tot veldpaardestaart, giftig is, moet je bij het verzamelen voorzichtig zijn dat je niet de verkeerde soort heermoes krijgt. Hier leest u hoe u het verschil kunt zien.
De eetbare veldpaardestaart is gemakkelijk te onderscheiden van de giftige moeraspaardenstaart door zijn bladeren en bloemen
Heermoes is niet giftig
Omdat paardestaart of heermoes niet giftig is, wordt het verzameld of geplant in de natuurgeneeskunde, voor gebruik als meststof of pesticide in de tuin en voor cosmetische producten.
Veldpaardenstaart kan ook in de keuken worden gebruikt, ook al is de smaak nogal scherp. Het wordt pas gevaarlijk als je paardestaart en paardestaart door elkaar haalt.
Als u er zelf niet op vertrouwt veldpaardestaart te herkennen en te onderscheiden van moeraspaardenstaart, kunt u de planten beter niet plukken. Raadpleeg eventueel een plantengids voor identificatie.
Verschillende locaties van de twee paardenstaartsoorten
Een aanwijzing of paardestaart giftig of niet-toxisch is, is waar de plant groeit.
Veldpaardestaart geeft de voorkeur aan - zoals uit de naam blijkt - akkers en weiden. Maar hij spreidt zich ook graag uit aan veldranden en in het gazon.
Moeraspaardestaart groeit het liefst in moerassig terrein. Je vindt de planten in de buurt van waterlichamen. Op weilanden groeit de giftige soort in de buurt van depressies in de grond en op plaatsen met een zeer hoge grondwaterstand.
Zo kun je zien wat voor soort je voor je hebt
- Kleur van de sporangia (sporenoren)
- kegels op de sporten
- bladscheden
- stang
- kleuring van de bladassen
Veldpaardestaart heeft sporangia op bruine spruiten, terwijl moeraspaardenstaartspruiten groen zijn. Als er bruine kegels op de spruiten zitten, is het moeraspaardenstaart.
Veldpaardestaart heeft bredere stelen. In tegenstelling tot de moeraspaardenstaart zijn ze breder dan drie millimeter.
Tel de vertanding van de bladscheden van de heermoes. Als er meer dan acht zijn, heb je niet-giftige paardenstaart voor je. Bovendien zijn de onderste omhulsels van de zijtakken van de veldpaardestaart lichter van kleur.
De afstand tussen de afzonderlijke bladscheuten ten opzichte van de lengte van de zijscheuten geeft eenduidige informatie of het om veldpaardestaart of moeraspaardestaart gaat. Hier krijg je meer informatie:
youtubetips
Moeraspaardestaart bevat het toxine palustrine, dat ook in de botanische naam voorkomt. Symptomen van vergiftiging kunnen niet alleen optreden bij grazende dieren zoals paarden en koeien wanneer ze worden geconsumeerd. Let dus goed op bij het plukken.