Zijn indrukwekkende groei, de mooie roodachtige bast en de fijne naalden maken de sequoia uniek in de plantenwereld. Hoe extravagant de enorme plant er ook uitziet in tegenstelling tot andere bomen, de soort waarin hij voorkomt, is bij nader inzien net zo gedifferentieerd.
De bergsequoia valt op door zijn roodachtige hout
De drie sequoia-soorten
Heb je besloten om een sequoia in je tuin te hebben? De keuze is nog lang niet voorbij, want het geslacht Sequoia komt in drie verschillende soorten voor:
- als een oersequoia
- als een kustsequoia
- als Bermammoet
De oersequoia
Wellicht bent u de oersequoia (Metasequoia glyptostroboides) al eerder in parken tegengekomen. In tegenstelling tot zijn soortgenoten bereikt hij "slechts" een hoogte van 40 meter en wordt onder andere vanwege zijn gemakkelijk kneedbare takken vaak als ornament in openbare tuinen aangeplant. De oer-sequoia komt uit China, waar hij waarschijnlijk bestond voordat de dinosauriërs leefden. Inmiddels heeft hij zich over de hele wereld verspreid en heeft hij zich het beste van alle drie de soorten aangepast aan het Duitse klimaat. Na de eerste winterslaap kunt u hem buiten planten. Omdat het grote hoeveelheden koolstofdioxide omzet, is het een interessant toekomstig object voor de economie.Het feit dat Metasequoia glyptostroboides in de herfst zijn naalden afwerpt, is heel natuurlijk en zou je geen zorgen moeten maken.
De kustsequoia
Qua groeihoogte is de wereldrecordhouder op 115,55 meter momenteel een vertegenwoordiger van de kustsequoia's (Sequoia sempervirens). Je buren en bezoekers imponeren met zo'n verbazingwekkend grote plant zal je zeker aanspreken. De groenblijvende reus met zijn uitgebreide wortelstelsel neemt echter de plaats in van andere planten, zodat een kustsequoia waarschijnlijk de enige plant op uw eigendom is.
De bergsequoia
De bergsequoia (Sequoiadendron giganteum) heeft prachtig roodachtig hout (ook wel redwood genoemd) en donkergroene naalden. In tegenstelling tot de kustsequoia, is zware naalduitval natuurlijk bij deze soort. Het vertoont ook minder groei, maar vormt aanzienlijk dikkere stammen. Het is inheems in de met sneeuw bedekte bergen van Californië, waar het een maximale hoogte van 90 meter bereikt. In lokale gebieden is dit echter zelden te verwachten vanwege de klimatologische omstandigheden. Jonge bomen vormen een piramidale kroon, die later kegelvormig wordt.