Perkranden van wilgenhout zijn erg populair omdat ze bijzonder mooi zijn in natuurlijke tuinen. Met een beetje handvaardigheid vlecht je ze gemakkelijk zelf en zo krijg je een weerbestendige en duurzame bedrand.
Een bedrand van wilgenhout ziet er prachtig natuurlijk uit en kost weinig tot niets
Het materiaal:
- Ondanks hun robuustheid zijn wilgenstokken zeer flexibel. Ze zijn gemakkelijk te verwerken.
- De grondstof groeit gewoon terug. Veel kwekerijen en boerderijwinkels bieden het tegen lage kosten aan.
- De optimale lengte is ongeveer 2,50 meter, de dikte is ongeveer 2 centimeter.
- Ze moeten tussen eind oktober en begin maart worden gesnoeid, omdat ze dan geen blad zullen dragen.
Gereedschapslijst:
Een bedrand van wilgenhout heeft sowieso niet meer gereedschap nodig dan hobbytuiniers doorgaans in de kelder hebben:
- Stakes (dit kunnen ook dikkere wilgentakken zijn)
- snoeischaar
- spankoord
- hamer
Methode:
U kunt de bedden direct omsluiten met de bedrand van wilgenhout. Ga hiervoor als volgt te werk:
- Draai eerst een slagplaat vast.
- Rijd drie tot vijf palen verticaal de grond in langs de richtlijn (€ 7,13). Om te voorkomen dat ze splijten, plaatst u indien nodig een bord.
Hierbij geldt: hoe smaller de staven, hoe stabieler de latere mesh. Maar overdrijf het niet, anders wordt vlechten erg moeilijk.
- Begin en eindig bij het vlechten altijd bij een paal. Kort de staven eventueel in met de snoeischaar. Zorg ervoor dat dunne en dikke uiteinden elkaar ontmoeten om een egaal totaalbeeld te creëren.
- Gebruik na een paar rijen een plank en een hamer om het vlechtwerk samen te hameren zodat het dikker wordt.
- Gebruik nog levende wilgenstokken, verdrijf ze in het voorjaar en vorm een mooie, natuurlijke bedrand die de populaire bedrand van buxus en andere planten zeker kan bijbenen. Hiermee kunnen interessante structuren worden gecreëerd die harmonieus opgaan in de beplanting.
tips
Als je de bedrand niet zelf wilt maken, kun je kant-en-klare wilgenelementen in de winkel krijgen. Deze worden eenvoudig in de grond gestoken, waardoor de hoeveelheid werk tot een minimum wordt beperkt.