- de essentie in het kort
- Wetenswaardigheden over molcontrole
- Wat te doen tegen de mol?
- mol storen
- Woelmuis of mol?
- Waarom verschijnt de mol in de tuin?
- Interessante feiten over de mol
- Kenmerken
- De mens als de grootste vijand
- Mol als een heilzaam
- mol gevonden
- Veel Gestelde Vragen
Mollen laten typische hopen aarde op het gazon achter, die vaak als vervelend worden ervaren. Onwetende hobbytuiniers doen er alles aan om van de ongewenste gast af te komen. Maar niet elke methode is toelaatbaar en controle is vaak niet nodig.

Inhoudsopgave
Toon alles- de essentie in het kort
- vecht tegen mol
- Anti-mol remedie
- mol storen
- Woelmuis of mol?
- Mol in de tuin
- bruikbare informatie
- Kenmerken
- Mol als een heilzaam
- mol gevonden
- Veel Gestelde Vragen
- Het is verboden om de mol te doden of te vangen. Alleen laster is toegestaan.
- Intens ruikende huismiddeltjes of geluidsoverlast zijn bewezen effectief. Vooral regelmaat is belangrijk.
- Mollen nestelen zich in tuinen die een gezonde en soortenrijke bodem bieden. Ze kunnen worden onderscheiden van woelmuizen door hun constructie.
- De zoogdieren voeden zich uitsluitend met insecten en fungeren als ongediertebestrijders en bodembeluchters. Het zijn geen plantenplagen.
- Voor het gebruik van een levende val is een speciale vergunning vereist
- Shot trap doodt met gasdruk of mechanische schok
- giftig aas is verboden, net als het binnendringen van giftige gassen in het hol
- vloeibaar en kleurloos bij kamertemperatuur
- sterke onaangename geur die in sterk geconcentreerde vorm door mens en dier wordt waargenomen
- Smaak die doet denken aan braaksel en ranzige boter
- heeft een irriterend effect op de ogen, huid en luchtwegen
- lost niet op in de grond
- larven en muggenlarven
- ringwormen en regenwormen
- Insecten, slakken en kevers
- ogen: worden gebruikt om lichte en donkere contrasten waar te nemen
- oren: bedekt met huidflappen
- snuit: lang en puntig met talrijke vibrissae om aardtrillingen waar te nemen
- gestalte: cilindrisch
- vacht: kort en wollig zonder lijn, voor ongehinderde voor- en achterwaartse beweging
- Nestkamer bevindt zich onder de voergangen
- opgevuld met gras en gebladerte
- bij een hoge grondwaterstand liggen de nesten onder de grasmat
- herkenbaar aan de opvallend grote heuvels, de zogenaamde kastelen
- Vrouwtjes creëren een tunnelnetwerk met een oppervlakte van 2.000 vierkante meter
- Mannetjes graven tunnels van ongeveer 6.000 vierkante meter
- een gangenstelsel kan tot 200 meter lang zijn
- 0,5 tl zout
- 3 theelepels glucose
- 5 dl gekookt water
de essentie in het kort
Wetenswaardigheden over molcontrole
Degenen die van de mol af willen, mogen geen willekeurige methoden gebruiken. Het zoogdier staat onder bescherming. Het is niet per se nodig om het dier de tuin uit te jagen. Mollen zorgen voor spannende natuurbelevenissen en nemen nuttige functies over.
Waarschuwing: het doden van mollen is verboden
Sinds 1986 is de mol een van de speciaal beschermde soorten die zijn opgenomen in bijlage 1 van de Federale Soortenbeschermingsverordening. Volgens de Federale Natuurbeschermingswet is het verboden deze speciaal beschermde soorten te verwonden of te doden. Afhankelijk van de deelstaat kunnen boetes van verschillende bedragen worden opgelegd voor overtredingen van de wet. De boetes variëren van 10.000 euro in Saarland tot 65.000 euro in Brandenburg.

Een mol mag niet worden gedood!
Mag ik de mol vangen?
Het vangen van zoogdieren is ook verboden op straffe van straf. In bijzondere gevallen kan een gevangenisstraf worden opgelegd of kunnen de boetes worden verhoogd. De aard van de handeling, of de mollen opzettelijk of per ongeluk zijn geschaad, en of de methoden regelmatig worden uitgevoerd, bepalen de straf. Gewone acties om zoogdieren onder controle te houden, kunnen leiden tot strafrechtelijke vervolging. De bescherming van de federale natuurbeschermingswet geldt ook voor jonge mollen. Vergiftiging wordt gelijkgesteld met doden en is ook verboden.
Wat te doen tegen de mol?
Als je de mol wilt bestrijden, heb je een speciale vergunning nodig van de verantwoordelijke milieuautoriteit. In plaats daarvan moet je proberen de mol weg te jagen. Er zijn verschillende huismiddeltjes die het reuk- en gehoorvermogen van de dieren verstoren. Om de fondsen effectief te laten zijn, is een hoge mate van zorgvuldigheid vereist. Geurstoffen in de hopen zijn meestal niet voldoende om de tuinbewoners effectief te verdrijven. De tunnelsystemen waarin ze zich bij verstoring terugtrekken, kunnen enkele honderden meters lang zijn.
youtubehuismiddeltjes
Sommige natuurlijke remedies worden rechtstreeks in de holen geïntroduceerd en zullen de mol uit zijn ondergrondse holen verdrijven. Deze methode kan werken als de mol nog niet stevig in de tuin staat en een informele gast is. Hoe meer gangen je ontdekt en vult met de stoffen, hoe groter de kans op een effectieve uitzetting.

Product | productie | sollicitatie | |
---|---|---|---|
azijn | sterk geconcentreerde azijnessence | oude doeken weken | proppen in geopende heuvels en doorgangen |
knoflook | oud brouwsel | Giet het water over de geperste knoflook en laat trekken | Giet vloeistof meerdere keren door de gangpaden |
vlierbladeren | vergiste mest | Kook de bladeren en laat het brouwsel gisten | Schenk de bouillon regelmatig in de gangpaden |
Thuja | verse takken | takken verpletteren | strooi in de open gangpaden |
dranken | Restjes wijn en bier | mix cocktail | Giet het brouwsel vaker in het hol |
De mol afschrikken met boterzuur?
Boterzuur wordt in veel online winkels geadverteerd als een effectief middel om mollen af te weren. De producten zijn niet altijd goedgekeurd, daarom is voorzichtigheid geboden. Oude vodden worden gedrenkt in het sterk geconcentreerde zuur en vervolgens in de in- en uitgangen van het tunnelsysteem gestopt. De mol is gevoelig voor de geur en zoekt naar alternatieven. Ondanks deze maatregel vindt het zoogdier goede plekken om zich terug te trekken, vooral in grote tuinen, zodat de terpen elders verschijnen.
Eigenschappen van boterzuur:
mol storen

Mollen houden helemaal niet van lawaai
Door zijn speciale aanpassingen is de mol erg gevoelig voor verstoringen. Hij kan geluiden, trillingen en geuren waarnemen, die je kunt gebruiken om bang te worden. Alle methoden moeten regelmatig maar zorgvuldig worden uitgevoerd, zodat u het dier geen schade toebrengt.
geluidsoverlast
Harde geluiden schrikken de mol af. Het kan helpen als je houten palen of metalen stokken in de terpen slaat en er zo vaak mogelijk met een hamer op tikt. Let goed op je buren, want zulke klopaanvallen kunnen al snel geluidsoverlast worden.
Luidruchtige decoratieve windturbines die continu in bedrijf zijn, kunnen de mol effectief afschrikken. Als het zoogdier een uitgebreid kanalenstelsel heeft ontwikkeld, moet u de maatregel over een groot gebied uitvoeren. Regelmatig grasmaaien heeft zichzelf bewezen als alternatief. Hoe luider de grasmaaier, hoe meer de gevoelige dieren gestoord worden.
gangpaden ventileren
Zodra er nieuwe hopen aarde verschijnen, moet je ze plat vertrappen. Ontdek zoveel mogelijk passages, want daar houdt het zoogdier ook niet van. Mollen worden beschouwd als luie wezens die zich terugtrekken wanneer ze hun holen voortdurend opnieuw moeten openen of sluiten. Een kinderfeestje in de tuin resulteert in hevig vertrappen, stampen en springen met grote schade aan het loopsysteem tot gevolg.
buitensluiten
De meest effectieve methode is het leggen van een vloermat inclusief slagboom. Deze moet minimaal 50 centimeter diep de grond in en zo hecht mogelijk zijn zodat er geen mollen doorheen kunnen. De vloermat wordt over de hele linie op dezelfde diepte gelegd. De mol kan eronder tunnels graven. Hij komt echter niet meer in de bovenste lagen van de grond om de aarde op te stapelen tot heuvels.
Woelmuis of mol?
In tegenstelling tot mollen vormen woelmuizen een bedreiging voor de gewasopbrengsten. Dit heeft te maken met hun dieet. Als je foto's van woelmuizen en mollen vergelijkt, kun je de soorten op het eerste gezicht onderscheiden. Moeilijker wordt het als je de oorzaak van een uitgebreid tunnelsysteem in je tuingrond wilt achterhalen. Bekijk zowel de terpen als de passages hieronder.
wrat | woelmuis | |
---|---|---|
voedsel | insecteneter | herbivoren |
nakomelingen | drie tot vier jongen een of twee keer per jaar | vier keer per jaar drie tot vijf jongen |
heuvel | vrij van plantenresten | aarde afgewisseld met wortels en bladeren |
tunnelsysteem | in diepere bodemlagen | plat onder de grasmat |
vorm van de hoop aarde | afgerond, met regelmatige tussenpozen | langwerpig en plat, onregelmatig verdeeld |
tips
Plaats een wortel in de gangpaden. Als het wordt gegeten, is de kans groot dat het een woelmuis is.
Waarom verschijnt de mol in de tuin?
Mollen voelen zich op hun gemak waar ze geschikte leefomstandigheden vinden. Als de zoogdieren keer op keer in uw tuin verschijnen, duidt dit op een bijzonder voedselrijke grond. De dieren zijn een teken van een gezonde leefomgeving waarin een natuurlijke kringloop is ontstaan.
voedsel

Mollen houden van larven
Mollen zijn overwegend insecteneters. Ze graven door de grond en zwerven door de ondergrondse tunnelsystemen op zoek naar voedsel. Afhankelijk van het seizoen en de bodemgesteldheid verblijven de zoogdieren in verschillende bodemzones. Af en toe komen ze ook naar de oppervlakte van de aarde om daar insecten op te sporen. Als de mol zich in uw tuin heeft genesteld, is dit een teken van een rijke flora van kleine dieren in de bodem.
Wat mollen eten:
Interessante feiten over de mol
Onder de grond wonen vraagt om bijzondere aanpassingen. Met zijn lichaamsbouw is de mol bij uitstek geschikt voor de bodemhabitat. Hij brengt bijna zijn hele leven in het donker door, omdat hij en zijn nakomelingen hier worden beschermd tegen roofdieren en weersomstandigheden. Hoewel moedervlekken niet blind zijn, hebben ze andere, meer ontwikkelde waarnemingsorganen.
Overwintert de mol?
Zoogdieren houden geen winterslaap. Als ze in koelere streken leven, graven ze zich tijdens het koude seizoen in diepere grondlagen. Ze leggen ondergrondse voedselvoorraden aan, waar ze zich in de winter mee voeden. De Europese mol slaat regenwormen op in zijn hol. Hij bijt de voorste lichaamssegmenten van de wormen af. Dit voorkomt dat de ongewervelde dieren ontsnappen, maar houdt ze toch in leven.
specialisaties

Mollen hebben zeer sterke armspieren en gespecialiseerde graafschoppen
Mollen hebben zeer gespecialiseerde voorpoten die zijn omgebouwd tot graafwerktuigen. Haar handen zijn naar buiten gedraaid en ontwikkeld in de vorm van een schop. Ze hebben vijf vingers met sterke klauwen. Zoogdieren graven door de grond door hun bovenarmen te draaien. Mollen hebben zeer goed ontwikkelde armspieren. Ze hebben een sikkelvormig bot op de voorhand, wat het graven voor de dieren nog makkelijker maakt.
reproductie
Tussen maart en april paren mollen onder of boven de grond. Het is niet ongewoon dat de mannetjes moeten vechten voor het recht om te paren. Het vrouwtje baart haar nakomelingen na een draagtijd van vier weken in het ondergrondse nest.
Zo zien de nesten eruit:
Een babymol is na de geboorte naakt en is 35 tot 44 millimeter lang. De moeder verzorgt haar de komende vier tot zes weken. Na ongeveer twee maanden beëindigen de jonge dieren hun nestperiode. Het duurt ongeveer een jaar voordat de dieren geslachtsrijp zijn.
jachttechnieken
Om aan voedsel te komen, gebruikt de mol zijn waarneming. Het tunnelsysteem doet denken aan een wijdvertakt spinnenweb. Het dier ligt op de loer in zijn ketel om geluiden en trillingen uit alle richtingen waar te kunnen nemen. Zodra de mol insecten, regenwormen of larven ziet, rent hij naar de bron van het geluid.
Tijdens de jachtexcursies worden de tunnelwanden gladgestreken door de dichte vacht. Dit maakt het moeilijker voor prooien die per ongeluk in de tunnel zijn gekomen om te ontsnappen. 'S Nachts gaat de mol, afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel, op patrouille.
Kenmerken
De Europese mol, die de wetenschappelijke naam Talpa europaea heeft, behoort tot de mollenfamilie en is onderverdeeld in de orde Insectivores. In Centraal-Europa is hij de enige vertegenwoordiger van zijn familie.
skelet

Mollen hebben een zeer spitse schedel
Het cilindrische lichaam van de mol bereikt een grootte tussen de tien en zeventien centimeter. Ze hebben een staart die 2 tot 4,5 centimeter lang is. De schedel is puntig en zit op een korte nek. Opvallend zijn de armen, die ver voor de borst en vlak naast het hoofd staan. Ze zijn erg kort en volledig ingebouwd in de contouren van het lichaam. Het ellebooggewricht bevindt zich in het schoudergebied. Tussen de bovenarm en het sleutelbeen hebben moedervlekken een gewrichtsachtige verbinding die uniek is bij zoogdieren.
kunstgebit
Mollen hebben een volledige set van 44 tanden. Er zijn drie snijtanden, een hoektand, vier premolaren en drie kiezen op elke helft van de kaak. De tanden vertonen een aanpassing aan het vleselijke dieet van moedervlekken. Ze hebben puntige bulten en dragen scherpe smeltruggen. De emailranden zijn in een W-vorm gerangschikt op de achterste kiezen.
leefgebied
De mol geeft de voorkeur aan bodems in weilanden en bossen die niet te droog zijn. Zoogdieren zijn ook te vinden in gecultiveerd land. Ze komen voor in de Alpen tot een hoogte van 2.400 meter. De soort leeft in gematigde streken in Midden- en Oost-Europa. Ze vermijdt zowel koele als mediterrane klimaten.
vijanden
Het zoogdier heeft een aantal natuurlijke vijanden, waarvan de meeste roofvogels zijn. Kerkuilen, buizerds, bosuilen en torenvalken jagen op mollen tijdens hun bovengrondse parings- en foerageeractiviteiten. Vossen, marters en hermelijnen zijn ook roofdieren. Af en toe worden mollen gedood door honden en katten die hun jachtinstinct de vrije loop laten.
uitweiding
De mens als de grootste vijand
De mol kan zich goed beschermen tegen bovengrondse roofdieren door zich terug te trekken in zijn ondergrondse tunnelsysteem. Hij is hulpeloos tegen menselijk ingrijpen. Op sportvelden en golfbanen zijn de ondergronden voorzien van vloermatten zodat de mol wordt afgestoten. Menselijke predaties zorgen ook voor een hoog sterftecijfer in de vroege jaren. Maar ook overstromingen en permanente grondvorst zorgen voor problemen voor het zoogdier.Mol als een heilzaam

Molshopen zijn geweldige grond!
Mollen vervullen belangrijke taken in de bodem. De opgehoopte hopen aarde zien er voor veel hobbytuiniers lelijk uit, maar ze zijn nuttig in de tuin. U kunt het substraat voorzichtig verwijderen en mengen met compost en zand. Deze grond is ideaal voor bloembakken (€16,99) en bloembakken.
ongediertebestrijder
De mol heeft een actieve stofwisseling en moet daarom grote hoeveelheden voedsel consumeren. Elke dag eet het dier een hoeveelheid voedsel die gelijk is aan de helft van zijn lichaamsgewicht. Dat is ongeveer 50 gram per dag. Onder hen zijn tal van plagen die ongewenst zijn in de tuin. Zelfs spinnen en muizen komen op zijn menu. De uitgesproken eenling tolereert geen andere mollen of andere bezoekers in zijn gangen buiten de paartijd. Op deze manier blijkt de mol de beste bescherming te zijn tegen woelmuizen.
tunnelsysteem
De grootte van het territorium van een mol is afhankelijk van de voedselvoorziening. Hoe meer insecten in de grond leven, hoe kleiner het tunnelsysteem wordt. De tunnels zijn net onder het aardoppervlak gebouwd, waarbij een tunnelsysteem wordt bewoond door een mol. Deze bestaat uit een woonkamer en verschillende loop- en jachtgangen.
In 20 minuten kunnen de zoogdieren tot zes kilogram aarde verplaatsen. Ze maken het substraat los en zorgen voor een vermenging van de grondlagen. De tuingrond wordt grondig belucht en de ondergrondse gangen fungeren als drainagesysteem. Alleen in de moestuin is het onwenselijk om direct onder het aardoppervlak te graven, omdat dit het wortelgebied van gewassen kan blootleggen.
tips
Gebruik bij voorkeur brandnetel- of knoflookmest om uw bedden te bemesten. Dit maakt dit gebied niet populair bij moedervlekken.
mol gevonden
Het is verboden om mollen te vangen. U mag de dieren alleen meenemen als ze duidelijk hulp nodig hebben. Dit is het geval bij gewonde en ernstig verzwakte dieren.Neem bij twijfel contact op met een opvangcentrum, NABU of LBV voordat u een beslissing neemt.
Mollen mogen alleen worden weggehaald als ze duidelijk hulp nodig hebben.
kindje gevonden?

Als een babymol niet in zijn hol zit, is er iets mis
Het is uiterst onwaarschijnlijk dat u een hulpeloze babymol zult zien. Een babymol is volledig haarloos en vertrouwt op de zorg van de moeder. Ze verlaten hun ondergrondse nest pas na drie tot acht weken. Op dit punt is de jonge mol al helemaal behaard en kan hij zelfstandig overleven. Actie is alleen nodig als de moedervlek zichtbaar ziek of verzwakt is.
tekenen van ziekte herkennen
Controleer het dier op mogelijke parasieten zoals vliegeneieren of maden. Deze moeten volledig worden verzameld met een pincet. Gebruik geen spot-ons. Het dier heeft ook hulp nodig als het vermagerd of uitgedroogd is. Bij uitgedroogde dieren blijft de nekplooi na het uitrekken achter en keert niet terug naar zijn oorspronkelijke positie.
Eerste hulp
Onderkoelde jongen moeten worden opgewarmd omdat hun koude lichaam niet in staat is om te verteren. Plaats het dier in een doos die je hebt uitgerust met handdoeken en een warmwaterkruik of kersenpitkussen. Roodlichtlampen zijn niet geschikt omdat het kleine lichaam ook uitdroogt. Geef de mol dan wat honing of dextrosewater om hem kracht te geven. Uitgedroogde dieren krijgen elke tien minuten een paar druppels van een elektrolytoplossing op de lip.
Bereiding van de elektrolytoplossing:
voeden
Wanneer de jonge dieren op krachten zijn gekomen, kunnen ze tijdelijk in een box met onbemeste grond en gras worden geplaatst. Maak de doos donkerder en zorg voor een hoge luchtvochtigheid. Bied de dierlijke insecten aan die in eerste instantie dood of gepureerd worden geserveerd. Later kunt u levende bijenmades, isopoden, huiskrekels of regenwormen voeren. Door de hoge stofwisseling hebben de dieren veel voer nodig. De hoeveelheid moet de helft van uw lichaamsgewicht per dag zijn.
blootleggen
Zoek een geschikte losplaats in een loof- of gemengd bos. Weiden, weilanden en tuinen zijn ideaal. Waterige grond of te zure ondergronden zijn even ongeschikt als steenachtige ondergronden. Je kunt de mol een vliegende start geven door een klein gaatje in de ondergrond te graven en de mol erin te steken.
Veel Gestelde Vragen
Hoe kan de mol ondergronds overleven?
Fysiologisch is de aardbewoner perfect aangepast aan het leven in de ondergrond. Molbloed heeft een zeer hoog hemoglobinegehalte. De zoogdieren kunnen grotere hoeveelheden zuurstof in het bloed binden, zodat ze niet constant naar het aardoppervlak hoeven te kruipen. Om ervoor te zorgen dat er toch voldoende lucht is, maken mollen ventilatieopeningen.
Wat eet een mol?
De zoogdieren behoren tot de groep van insecteneters en minachten plantaardig voedsel. Ze voeden zich voornamelijk met volwassen kevers en dipteranen, evenals hun larven en regenwormen. Er wordt ook op spinnen gejaagd. Kleinere gewervelde dieren zoals muizen en hagedissen worden slechts in uitzonderlijke gevallen gegeten.
Hoe laat graaft de mol?
Als ondergronds zoogdier heeft de mol geen duidelijk ritme dat afhankelijk is van het tijdstip van de dag. De activiteit is verdeeld in slaap- en waakfasen. De waakfasen strekken zich meestal uit over de ochtend, middag en middernacht. Tijdens deze fasen is de mol ongeveer vier tot vijf uur actief. Hij zwerft door zijn tunnels op zoek naar voedsel en breidt zijn tunnelsysteem indien nodig uit.
Hoe oud wordt de mol?
De Europese mol wordt maximaal drie tot vier jaar en maximaal vijf jaar. In de meeste gevallen worden de dieren niet ouder dan een jaar. Dieren van drie tot vier jaar oud worden zelden gevonden. Het hoogste sterftecijfer is onder de jongen die het nest verlaten als ze twee maanden oud zijn.
Hoe diep graaft een mol?
Mollen bouwen hun tunnelsysteem meestal net onder het aardoppervlak, maar niet te dicht bij de grasmat. Het grootste deel van het hol is niet dieper dan vier tot acht centimeter onder het hoofdwortelgebied. In de winter trekken ze zich terug naar diepere lagen van de aarde en leven tot een meter diep in de aarde.
Hoe graaft een mol?
De zoogdieren hebben schopvormige voorpoten, met hun sterke klauwen wordt het substraat verwijderd. Op deze manier kunnen ze 30 centimeter per minuut afleggen en een uitgebreid loopsysteem ontwikkelen. Het overtollige materiaal wordt met het hoofd en de romp omhooggeduwd, waardoor er terpen op het aardoppervlak ontstaan.