Tussen de loofbomen is de iep geen onbekende. De loofboom heb je vast al eens gezien tijdens boswandelingen. De iep is gemakkelijk te herkennen aan de typische bladvorm. Misschien heb je een meubel van iepenhout in huis. Deze staat bekend om zijn goede kwaliteit. Maar wist je dat er hier in Europa maar drie van de vele verschillende soorten voorkomen? Het Aziatische continent kent een veel grotere diversiteit aan soorten. Helaas brengt de Nederlandse iepenspintkever populaties in gevaar sinds 1920, het jaar waarin hij voor het eerst werd ontdekt. Hij brengt een dreigende schimmel binnen. Onderstaand profiel geeft u een duidelijk overzicht van deze en andere feiten en eigenschappen van de iep. De plant komt zowel in struikvorm als als boom voor. Dit profiel behandelt de iep als een boom.

Algemeen
- Duitse naam: elm
- Latijnse naam: Ulmus
- Boomfamilie: Bladverliezend
- Soorten: ongeveer 30 stuks
- maximale leeftijd: tot 400 jaar
- bladverliezend, bladverliezend
optische kenmerken
groei
- maximale groeihoogte: 30-40 meter
rooten
- penwortel
- Met de leeftijd vormt zich een hartwortel
bladeren
- onevenwichtig
- gekarteld
- gestalkt
- rondachtig, ovaal
- Verwarringsgevaar met de hazelaar
- jonge bladeren zijn eetbaar
bloesem
- Bloeitijd: februari tot april
- Harig
- onopvallend
fruit
- kleine noten
- tot 2,5 cm hoog
- slechts korte tijd kiembaar
- ovaal, afgerond
- genaamd Samara
hout
- vormt zelden kurkvleugelschors
- geen doornen of stekels
- geelachtig tot roodachtig
- poreus
Gebeuren
verdeling
- alleen op het noordelijk halfrond
- tweederde van alle soorten komt oorspronkelijk uit Azië
- slechts drie soorten zijn vertegenwoordigd in Europa: veldiep, witte iep, wych iep
Voorkeurslocatie
- in bossen
- in gematigde hittezones
gebruiken
- het stalhout wordt verwerkt tot meubelen
- Vruchten zijn eetbaar
- sommige delen van de plant worden gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde
ziekten en plagen
- iepziekte
- Iepenschorskever
- door de frequente schimmelinfectie zijn oude iepen zeer zeldzaam