Squills, ook wel squills genoemd, zijn decoratieve voorjaarsbloeiers die, onder de juiste omstandigheden, winterhard en gemakkelijk te verzorgen zijn. De ligging is van groot belang zodat de bolgewassen in al hun glorie schitteren. Als de omstandigheden niet goed zijn, groeien de planten slecht.

De squill is thuis in heel Europa

Inhoudsopgave

Toon alles
  1. oorsprong
  2. groei
  3. bladeren
  4. bloesem
  5. hoogtijdagen
  6. fruit
  7. gebruiken
  8. Is squill giftig?
  9. Welke locatie is geschikt?
  10. Welke grond heeft de plant nodig?
  11. vermenigvuldigen squills
  12. De juiste plantafstand
  13. zaaien
  14. Giet squills
  15. Squills op de juiste manier bemesten
  16. Snijd squills op de juiste manier
  17. Hoe plant ik correct?
  18. winterhard
  19. ongedierte
  20. schimmel
  21. soorten

    22. oorsprong

    Squills behoren tot het geslacht Scilla binnen de aspergefamilie. Het geslacht kan in engere of bredere zin worden gedefinieerd. Sommige botanici plaatsen ook nauw verwante soorten zoals het Spaanse klokje (Hyacinthoides hispanica) of de Siberische zeekraal (Othocallis siberica) in het geslacht Scilla. Daarom zijn er, afhankelijk van de bron, tussen de 30 en 90 soorten squill. De redenen voor deze verschillende opvattingen zijn de externe gelijkenis van de planten en hun gedeelde habitatvereisten.

    Het verspreidingsgebied strekt zich uit over Europa tot grote delen van Azië. Er zijn geïsoleerde habitats waar squills groeien op het Afrikaanse continent. De tweebladige eekhoorn (Scilla bifolia) is een populaire sierplant voor tuinen en parken. De soort komt oorspronkelijk uit warmere streken zoals Frankrijk, Spanje en Italië. Er zijn andere gebieden van de soort in Zuid- en Midden-Duitsland, waar de eekhoorn in bossen en weiden leeft.

    Andere sierplanten en hun verspreiding:

    • Siberische Squill: Turkije, Kaukasus, centraal Rusland
    • Mishchenko squill: Iran, Transkaukasië
    • Cyclamen Squill: Turkije, Transkaukasië

    groei

    Squills groeien als meerjarige en kruidachtige planten. Als zogenaamde geofyten ontwikkelen Scilla-soorten een ondergrondse bol waarmee ze de winter overleven. In het voorjaar ontspruiten maximaal vijf scheuten uit de knol. Squills worden tussen de tien en vijftig centimeter hoog. Zodra de zaden volgroeid zijn, sterven de delen van de plant boven de grond af. De plant slaat de overtollige energie op in de bol zodat deze volgend voorjaar weer kan uitlopen.

    bladeren

    Wanneer de lentetemperaturen in de dubbele cijfers stijgen, laten squills hun bladeren zien. Deze zitten in een basale bladrozet en lijken glanzend groen.

    bloesem

    Squills ontwikkelen trosvormige bloeiwijzen die aan het einde van een rechtopstaande of zelden gebogen stengel staan. Ze zijn één tot veelbloemig. Sommige Scilla-soorten dragen knikkende bloemen. Alle bloemen bestaan uit zes gelijke schutbladen, ongeacht de soort. Ze kunnen op zichzelf staan of aan de onderkant samengesmolten worden. Er zijn plat spreidende bloembladen of naar achteren gekruld aan de punt.

    hoogtijdagen

    Veel squills zijn voorjaarsbloeiers, bloeiend tussen februari en april. Deze groep omvat alle soorten die als sierplant worden gekweekt, zoals de tweebladige squill. Er zijn enkele soorten die de hele zomer tot en met september bloeien. Scilla-soorten schitteren in een grote verscheidenheid aan blauwtinten, waarvan sommige paarse nuances hebben. Sommige soorten ontwikkelen witte bloembladen.
    Lees verder

    fruit

    Na succesvolle bevruchting ontwikkelen Scilla-soorten capsulevruchten. Als de vruchten rijp zijn, buigen de stengels naar de grond en opent de zachte capsule zich bij de voorgevormde lobben. Een vrucht bevat tussen de drie en 30 zaden. Ze vallen uit de capsule wanneer de stelen in de wind worden bewogen.

    gebruiken

    Squills sieren gedeeltelijk schaduwrijke springbedden. Ze kunnen onder loofbomen geplant worden, waar ze zich de komende jaren gaan vermenigvuldigen met behulp van de bollen. Ze passen perfect in natuurlijke wilde tuinen, maar de squill zorgt ook voor decoratieve accenten op een open gazon. Indien niet gestoord, verandert de squill het gazon in een zee van blauwe kleuren.

    In groepsbeplanting met andere bolgewassen zorgen Scilla-soorten voor een harmonieuze indruk. Ze gedijen uitstekend tussen sneeuwklokjes, winterlingen of krokussen. In potten en balkonbakken (€ 109,00) ontwikkelt de eekhoorn zich tot een fleurige lentedecoratie. In combinatie met geel- of witbloeiende krokussen en kleine narcissen ontstaat er een lenteachtige sfeer.

    Is squill giftig?

    Squills zijn giftig in alle delen van de plant. Ze bevatten saponinen en glycosiden, die een negatief effect hebben op de hartactiviteit. De concentratie is vooral hoog in uien en zaden. Het transparante sap kan mensen met een gevoelige huid irriteren.

    Mogelijke symptomen:

    • hartritmestoornissen
    • misselijkheid en diarree
    • geïrriteerde en brandende slijmvliezen in mond en keel

    Welke locatie is geschikt?

    Scilla-soorten geven de voorkeur aan een gedeeltelijk beschaduwde standplaats. Ze gedijen op zonnige locaties als de grond vochtig genoeg is. Een standplaats onder schaarse struiken en bomen is ideaal.

    Welke grond heeft de plant nodig?

    Squills groeien op voedselrijke en humusrijke grond die frisse tot vochtige omstandigheden biedt. De wortels tolereren geen wateroverlast, dus het substraat moet zorgen voor een hoge doorlaatbaarheid. Als het substraat los en vochtig is, kunnen squills zich aanpassen aan verschillende leefruimtes. Bij droogte stoppen de vroege bloeiers snel met groeien. Ze groeien in normale tuingrond. Zand-leemachtige bodems zijn ideaal.

    vermenigvuldig squills

    Squills kunnen worden vermeerderd door de bollen te verdelen. Deze maatregel vindt plaats na de bloeiperiode, wanneer de bovengrondse delen van de plant zijn afgestorven. Vroegbloeiende sierplanten worden in juni verdeeld. Graaf de ui uit de grond en scheid de kleine spruiten van de hoofdbol. De bollen worden tot de herfst op een donkere en droge plaats bewaard. Ze kunnen dan buiten worden geplant of in een pot worden gekweekt.

    potcultuur

    Zet de knollen in een doorlatend en voedselrijk substraat dat constant vochtig wordt gehouden. De komende tien tot twaalf weken moet de planter op een donkere plaats staan zodat er voldoende wortels kunnen groeien. Wanneer de eerste bladeren verschijnen, kan de jonge plant wennen aan het licht. Squills worden als eenjarige in potten gekweekt en vervolgens buiten geplant, zodat ze hun volledige potentieel kunnen ontwikkelen. Als er verse uien zijn ontstaan, kunnen deze weer in de pot worden opgekweekt.

    buiten planten

    Van augustus tot half oktober kunnen de uien direct in het bed. Graaf kleine plantgaten van tien centimeter diep en plaats de knollen in het gat met de punt naar boven. Vul deze met aarde en druk voorzichtig op de ondergrond. Het substraat wordt bevochtigd en bedekt met een laag mulch.

    De juiste plantafstand

    Squills ontplooien hun volledige effect in kleine groepen. Ze worden op een afstand van tien centimeter van elkaar geplaatst. Je kunt de bollen in rijen planten en combineren met andere vroege bloeiers zodat het bed steeds weer in verschillende kleuren straalt. Ideale plantenpartners zijn sleutelbloemen of ridderspoor.

    zaaien

    Zuivere wilde soorten kunnen gemakkelijk worden vermeerderd uit zaden. Om dit te doen, snijdt u de stengels af met gesloten capsulevruchten en bewaart u deze op een droge plaats. Zodra de peulen zijn opengebarsten, kun je de zaden verzamelen. Gebruik een mengsel van turf en zand, perliet of geëxpandeerde klei.(19.73€) Als alternatief kan je kokos kokos gebruiken. Strooi de zaden dun op het substraat en dek de korrels af met wat zand.

    Voorwaarden voor kieming:

    • Temperatuur tussen 23 en 26 graden Celsius
    • gedeeltelijk beschaduwde stoel bij het raam
    • zelfs vochtigheid

    Giet squills

    Tijdens de groeifase moet de grond vochtig zijn. In het voorjaar is meestal geen water geven nodig. Bij hoge temperaturen en weinig neerslag moeten bolgewassen af en toe worden bewaterd. Potplanten hebben meer aandacht nodig zodat het substraat niet uitdroogt. Zet je de pot in het voorjaar buiten, dan zorgt de lenteregen voor voldoende water.

    Bemest squills op de juiste manier

    Op een uitgebalanceerde ondergrond met leem en zand is een extra voeding niet nodig. Als je kort voor het ontkiemen in het voorjaar wat compost onder het substraat mengt, is dit niet schadelijk voor de plant.

    Snijd squills op de juiste manier

    Snijdende maatregelen zijn niet nodig. Na de bloeiperiode mogen de verwelkte bladeren niet worden afgesneden, anders kan de plant onvoldoende voedingsstoffen in de bol opslaan. Zodra de bovengrondse delen van de plant zijn afgestorven, kunnen ze dicht bij de grond worden afgesneden. Als je de schaar niet vastpakt, breken bodemorganismen het materiaal af en zorgen voor een natuurlijke toevoer van voedingsstoffen.

    Hoe plant ik correct?

    Squills worden getransplanteerd als onderdeel van de divisie. Door de bollen los te laten, verjong je tegelijkertijd de planten. Verdeel potplanten in de herfst en verplant de bollen terug in een container die in de winter donker wordt gehouden. De hoofdbol wordt in de volle grond geplant.

    winterhard

    Scilla soorten blijken volledig winterhard te zijn. Ze hebben geen winterbescherming nodig. In maanden met weinig sneeuw en zeer koude temperaturen kunt u een laag dennentakken, schorsmulch, bladeren of stro op het bed strooien. Het materiaal heeft een isolerende werking en zorgt ervoor dat de aarde niet bevriest. In het voorjaar wordt de mulchlaag verwijderd net voordat de scheuten ontkiemen.

    ongedierte

    Af en toe worden squills aangevallen door folders. De aaltjes nestelen zich in de bladnerven en laten glazige vlekken achter die later bruin worden. Vochtige omstandigheden bevorderen de verspreiding van de nematoden. Als de plant licht is aangetast, snijdt u de aangetaste bladeren af. Bij een ernstige plaagaantasting dient u de gehele plant te verwijderen.

    schimmel

    Als de standplaats te nat is, beginnen de bollen te rotten. In de winter raakt de grond vaak drassig, zodat de planten in het volgende voorjaar niet meer uitlopen. Onder deze omstandigheden kunnen schimmelsporen zich verspreiden, waardoor het rottingsproces verder wordt versneld. Preventieve maatregelen zoals het losmaken van de grond met zand zijn de meest effectieve maatregelen. Als de bollen zijn verrot, moeten ze worden verwijderd en moet het substraat worden vervangen.

    tips

    De blauwe bloemen staan bijzonder mooi tussen gele ster, bosanemoon of winteriris. Het enige wat je hoeft te doen is de plant voor zichzelf te laten zorgen. Met een beetje geduld kun je genieten van een fleurig bloementapijt dat steeds mooier wordt.

    soorten

    • Alba: Tweebladige eekhoorn met zuiver witte bloemen in maart. Bereikt groeihoogten tot tien centimeter.
    • rosea: Tweebladige schelp, bloeit in maart in zachtroze met een licht centrum. Tot tien centimeter hoog.
    • lente schoonheid: Blauwe bloemen met witte tekening, bloeitijd tussen maart en april. Wordt tussen de 15 en 20 centimeter hoog.

Categorie:

Kruiden